Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Yüce Allah’a inanmayan dinsiz, dehrî (yâni zaman ilerledikçe, her şey değişmektedir diyen) . Kafir, zındık, allahsız, dinsiz, imansız, kitapsızlara verilen kötü isim. Kötülüklerin en kötüsü, Allahü teâlâya inanmayan insan kalıbı içerisindeki mahluklar. Gerçekleri görememe, görmemek için, başını koma gömme, bu dünyada hiçbir amacı olmayan kişi. Onlara göre her şey tabîat kânunları ile vâr oluyor, bir yaratıcı yoktur diyorlar. Kitablarında din ile mücâdele etmek vardır. “Dinleri yok etmek, materyalizmin, marksizmin alfâbesidir” diyen Lenin’nin SSCB’sin hali ortadadır. 1990 yılından itibaren inançlara saygı göstermeye ve ibadet hakkı tanımıştır. Ateistler, Allah’a inancımız yoktur dedikleri halde, bazıları yine de bir mabuda inandığını açıklar. Demek ki, bu mabud onlara göre Yüce Allah olmadığına göre; onların ilahları ya bir resim, ya güneş, ya ay, ya bir insan, ya da bir heykel veya büyükçe ve cazibeli olan bir ağaçtır. Bu da ister istemez insanın aklına nankör kedi şiiri geliyor. Sonuç olarak kültürlü, okur-yazar ve entelektüel görünmelerine rağmen; Kur’an-ı Kerim; “ Kendilerine Tevrat yüklenip de (Tevrat'ın farzları okunup da) , sonra O'nu taşımayanların (onunla amel etmeyenlerin) hali, ciltlerle kitap taşıyan merkebin hali gibidir. Allah'ın âyetlerini yalanlayan kavmin durumu ne kötü. Ve Allah, zalimler kavmini hidayete erdirmez.” Nur Suresi 5. ayetinde belirtilen özellik sahipleri.

Pazara değil,mezara kadar olan bir sevgi adıdır. Fiziki anlamdaki aşktan ziyade, manevi yönden onda bulunan hasletlere (iyi özelliklere) aşık olmaktır. Maymun iştahlıların 'Sevgiliye ulaşıldığında biten duygu hali' sözlerinin tutarsızlığının aksine, sevgiliye ulaşıldığında sonsuza (ölüme) kadar, hatta ölümden sonraki gerçek hayatta (kıyamette) onunla beraber olma arzusudur. Ancak en büyük aşk ve manevi yönden de insanı bir noktada manevi hazlara doyuran, Allah (c.c.) ve Hz. Peygamber (a.s.v.) 'in aşkıdır. Aşkların en sonsuzu da budur. Ancak samimi olduğumuzda, bu aşk sayesinde cennete gireriz.