kendinin kaybettiğini sanırsın ama aslında karşındaki insan seni kaybetmiştir.ve üzülmesin gereken bie insan varsa aslında tam kendisidir.yinede kötü şeydir için acır kalbin ağrır.aşağılanmış hissedersin...ve artık hep şüpheyle yaşarsın..
genelde hep aşk çekildiği ifade edilse de aslında öyle değildir..hayatımızın her köşesinde her kişi ya da herşeyle acı iç içedir..canın yanar o an kalbini çıkarabilsen çıkarıp atasın gelir ama yapamazsın.evlere odalar sığamazsın...canın yanar ama kimseler bilmez hislerini ve kimseler anlayamaz seni, 'sen' kadar..
bir anda karşına çıkıverir ne yapacağını şaşırırsın.o günden sonra herşey değişir.artık hayat sana pembe görünür..ne heyecanlar ne fırtınalar kopar içinde..kelimeler yetmez anlatmaya içindekilerini dile getiremezsin..kalbin kitlenir beynin uyuşur...neler olmaz ki...neler düşünmezsin ki..tüm kapılar açılır sana.artık tanıyamazsın kendini ve nereye göz atsan karşına hep 'o' çıkar..işte aşk böyledir...ne başı vardır ne de sonu.
her seferinde insanı bin defa vurur bin defa yıkar, öldürür.geriye hep özlemler hep gözyaşlerı kalır.ne kalır geride başka? tüm güvencin biter duygularını kaybedersin kendine layık göremezsin.ama yinede hep gelip seni bulru ne kadar kaçsanda sonunda hep bu vardır ve bile bile seversin bağlanırsın...artık gücün kalmaz ama yinede savaşırsın..uğruna içini öldürürsün ama yıpranan sen olursun.
kendinin kaybettiğini sanırsın ama aslında karşındaki insan seni kaybetmiştir.ve üzülmesin gereken bie insan varsa aslında tam kendisidir.yinede kötü şeydir için acır kalbin ağrır.aşağılanmış hissedersin...ve artık hep şüpheyle yaşarsın..
genelde hep aşk çekildiği ifade edilse de aslında öyle değildir..hayatımızın her köşesinde her kişi ya da herşeyle acı iç içedir..canın yanar o an kalbini çıkarabilsen çıkarıp atasın gelir ama yapamazsın.evlere odalar sığamazsın...canın yanar ama kimseler bilmez hislerini ve kimseler anlayamaz seni, 'sen' kadar..
bir anda karşına çıkıverir ne yapacağını şaşırırsın.o günden sonra herşey değişir.artık hayat sana pembe görünür..ne heyecanlar ne fırtınalar kopar içinde..kelimeler yetmez anlatmaya içindekilerini dile getiremezsin..kalbin kitlenir beynin uyuşur...neler olmaz ki...neler düşünmezsin ki..tüm kapılar açılır sana.artık tanıyamazsın kendini ve nereye göz atsan karşına hep 'o' çıkar..işte aşk böyledir...ne başı vardır ne de sonu.
her seferinde insanı bin defa vurur bin defa yıkar, öldürür.geriye hep özlemler hep gözyaşlerı kalır.ne kalır geride başka? tüm güvencin biter duygularını kaybedersin kendine layık göremezsin.ama yinede hep gelip seni bulru ne kadar kaçsanda sonunda hep bu vardır ve bile bile seversin bağlanırsın...artık gücün kalmaz ama yinede savaşırsın..uğruna içini öldürürsün ama yıpranan sen olursun.