© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Yıl 2003...
Mehmet Ali ANAFARTA,Anafarta yayınlarından çıkan Kelimelerimin Annesi adlı kitabında 8 yılın ardından radyo programlığını nasıl bıraktığını aşağıdaki hikayeyle anlatıyor...
Anafarta'nın son radyo programında yaptığı son telefon konuşması:
'Yayındayız...Olmaz olaydık...
-Kim var orada?
-Bana yardım et.
-Kimsin sen?
-Zeynep.
-Niye ağlıyorsun ve ne istiyorsun?
-Lütfen herkese yaptığın gibi yapma. (Kız hıçkırarak ağlıyor) Abi bana yardım et.Günlerdir hiç kimseyle konuşamıyorum.
-Ben sana yardım edemem Zeynep!
-Abi lütfen bana yardım edin.Öldüreceğim kendimi!
-Bu numaralardan sıkıldım ben tamam mı! Her hafta biriniz çıkıp kendinizi öldüreceğinizden bahsediyorsunuz.Hepiniz dikkat çekmek, radyo programcısını işletmek, egolarınızı tatmin etmek için arayıp canımı sıkıyorsunuz.
En kolay olanı ölmektir zaten. Madem karar verdin git öldür kendini. Bana ne!
(Ben bunları söylerken tuhaf sesler geliyor telefondan. Kapılar vuruluyor. Adamın biri bağırıyor.)
-Abi ben onlardan değilim valla... Sesimi duydu. Telefonda olduğumu anladı. Kapıyı kıracak şimdi!
-Kim o? Neredesin sen?
-Abim sesimi duydu. Yardım et bana. Abim her gece içiyor. Her gece eve serseri arkadaşlarını dolduruyor. Kusmak istiyorum. Kendimden iğreniyorum.
-Abin senden ne istiyor? Neden böyle iğrenç şekilde davranıyor? Evde başka kimler var? Şu anda telefonla konuşmana mı kızıyor?
(Kız sustu... Sadece ağlıyor ve 'git başımdan, Allah belanı versin! ' diye bağırıyor.)
-Annen baban nerede? Onlar duymuyorlar mı?
-Onlar öldüler. Abi bana yardım edin. Lütfen abi. Lütfen...
-Abin seni dövüyor mu?
(Kapı neredeyse kırılmak üzere... Pis bir erkek sesi duyuluyor, ne dediği anlaşılmıyor.)
-Dayanamıyorum artık'
-Ne oluyor orada? Abin seni dövüyor mu?
-Abim beni satıyor!
-Ne? Ne dedin sen?
-Abicim ne olursun bana yardım et!
-Ben! Hemen! Zeynep... Bak! Dinle! Neredesin sen? Neresi orası? Zeynep! Ağlama dur birşey söyle. Cevap ver. Polisi ara hemen. Zeynep! Polis! Zeynep! Alo! Alo!
(Kapı kırıldı. Ahize yere düştü. Kavga sesleri yayında... Kız bağırıyor. 'Bana yardım et abi' diye bağırıyor! İğrenç adamın iğrenç sesi bütün İstanbul'da yankılanıyor. Ben ağlıyorum... Bağırıyorum... 'Zeynep! Zeynep! Zeynep! ' Telefon kapanıyor!)
-Kızı rahat bırak şerefsiz! Adi herif kızı rahat bırak. Kızı rahat bırak lan!
-Hakan hemen ara numarayı! Hemen ara Hakan!
-Abi kız aradı bizi.
-Nasıl lan? Nasıl yani aptal herif?
-Abi kız aramıştı. Ben geri dönmedim. Almadım numarayı. Bilmiyordum abi böyle olacağını...
Ağlıyorum. Mikrofonu parçalıyorum. Masayı yumrukluyorum. Hakan da ağlıyor! İstanbul da ağlıyor!
Bir daha radyoda konuşmadım!
Acı çeken bütün kızlara aşığım!
Tanrım lütfen bakireleri koru!
'Kelimelerimin Annesi' kitabından alıntıdır.
Yıl 2003...
Mehmet Ali ANAFARTA,Anafarta yayınlarından çıkan Kelimelerimin Annesi adlı kitabında 8 yılın ardından radyo programlığını nasıl bıraktığını aşağıdaki hikayeyle anlatıyor...
Anafarta'nın son radyo programında yaptığı son telefon konuşması:
'Yayındayız...Olmaz olaydık...
-Kim var orada?
-Bana yardım et.
-Kimsin sen?
-Zeynep.
-Niye ağlıyorsun ve ne istiyorsun?
-Lütfen herkese yaptığın gibi yapma. (Kız hıçkırarak ağlıyor) Abi bana yardım et.Günlerdir hiç kimseyle konuşamıyorum.
-Ben sana yardım edemem Zeynep!
-Abi lütfen bana yardım edin.Öldüreceğim kendimi!
-Bu numaralardan sıkıldım ben tamam mı! Her hafta biriniz çıkıp kendinizi öldüreceğinizden bahsediyorsunuz.Hepiniz dikkat çekmek, radyo programcısını işletmek, egolarınızı tatmin etmek için arayıp canımı sıkıyorsunuz.
En kolay olanı ölmektir zaten. Madem karar verdin git öldür kendini. Bana ne!
(Ben bunları söylerken tuhaf sesler geliyor telefondan. Kapılar vuruluyor. Adamın biri bağırıyor.)
-Abi ben onlardan değilim valla... Sesimi duydu. Telefonda olduğumu anladı. Kapıyı kıracak şimdi!
-Kim o? Neredesin sen?
-Abim sesimi duydu. Yardım et bana. Abim her gece içiyor. Her gece eve serseri arkadaşlarını dolduruyor. Kusmak istiyorum. Kendimden iğreniyorum.
-Abin senden ne istiyor? Neden böyle iğrenç şekilde davranıyor? Evde başka kimler var? Şu anda telefonla konuşmana mı kızıyor?
(Kız sustu... Sadece ağlıyor ve 'git başımdan, Allah belanı versin! ' diye bağırıyor.)
-Annen baban nerede? Onlar duymuyorlar mı?
-Onlar öldüler. Abi bana yardım edin. Lütfen abi. Lütfen...
-Abin seni dövüyor mu?
(Kapı neredeyse kırılmak üzere... Pis bir erkek sesi duyuluyor, ne dediği anlaşılmıyor.)
-Dayanamıyorum artık'
-Ne oluyor orada? Abin seni dövüyor mu?
-Abim beni satıyor!
-Ne? Ne dedin sen?
-Abicim ne olursun bana yardım et!
-Ben! Hemen! Zeynep... Bak! Dinle! Neredesin sen? Neresi orası? Zeynep! Ağlama dur birşey söyle. Cevap ver. Polisi ara hemen. Zeynep! Polis! Zeynep! Alo! Alo!
(Kapı kırıldı. Ahize yere düştü. Kavga sesleri yayında... Kız bağırıyor. 'Bana yardım et abi' diye bağırıyor! İğrenç adamın iğrenç sesi bütün İstanbul'da yankılanıyor. Ben ağlıyorum... Bağırıyorum... 'Zeynep! Zeynep! Zeynep! ' Telefon kapanıyor!)
-Kızı rahat bırak şerefsiz! Adi herif kızı rahat bırak. Kızı rahat bırak lan!
-Hakan hemen ara numarayı! Hemen ara Hakan!
-Abi kız aradı bizi.
-Nasıl lan? Nasıl yani aptal herif?
-Abi kız aramıştı. Ben geri dönmedim. Almadım numarayı. Bilmiyordum abi böyle olacağını...
Ağlıyorum. Mikrofonu parçalıyorum. Masayı yumrukluyorum. Hakan da ağlıyor! İstanbul da ağlıyor!
Bir daha radyoda konuşmadım!
Acı çeken bütün kızlara aşığım!
Tanrım lütfen bakireleri koru!
'Kelimelerimin Annesi' kitabından alıntıdır.