Ellerin mi titredi yüreğin mi Umutlarını vurmaya çalıştığın silahın kabzası sevgiden mi yoksa Beni yine öldürmedin, kalamadın pişmanlıklarınla, yine döndün bana sevdiceğim Hasrettin ellerine değdiğimde tutuşmaya Muhtaçtın sevdama, sana dair her cümlenin sonuna uluorta öpmelerinle nokta koymaya Yine döndün bana
Dönmedi yüreğim ihanetin kırmızısına Yalnızlık ilmeğini geçiremedim boynuma, kabullenemedim asla bir başınalığımı Sarkaçlı saatimin tik taklarıyla birlikte geçip gidiverdi hüzünlerim vuslatı andıkça Saksısını yitirmiş bir sardunya olmadım asla Gitmelerin dönmelerin eksiltmedi sevdamı, alıştırıvermişim yüreciğimi ister istemez Düşlerimi, hayallerimi budayamadı o gül makası uzak kalışların, arayışların Ağlama ne olur kaldır başını Mahalleye yıldızsız çöküveren geceler utanmadı kendinden, yalnızlığımı götüremediğinden Sen de utanma kendinden, tabularımız olmadı ki asla Emindim, işte yine bana döndün sevdiceğim Yorgun teknelere takılıp kalmışken, özdeşleştiriyorken kendimi azgın dalgalarla seni Döndün işte alabildiğine muhtaç,utangaç, bir o kadar çaresiz, ıslak O sarmaşık sarmalarının sahibi sen değilmişsin gibi Kollarına düşünce, dudaklarıma yapışınca kurtulamayan ben değilmişim gibi Döndün işte olsa da bir yabancı gibi
Neden sıcacık sevgi vermek-almak bu kadar zor...? Neden emek vermek bu kadar zor...? Neden fast food zamanlar yaşıyor insanlar artık.... Dostluğun bile bir karşılığı mı olmalı?
Bana kırmızı düşlerimi verin... Nefes alamıyorum...
Eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya, ikincisinde daha çok hata yapardım. Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar. Çok az şeyi ciddiyetle yapardım. Daha çok riske girerdim, seyahat ederdim daha fazla. Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. Yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda pabucumu fırlatır, atardım. Ve sonbahar bitene dek yürürdüm çıplak ayakla...
Güneş koyduk sanırken cebimize...
Yalan bir gecenin....olmayan sabahına uyandık....
Léo Delibes.......Flower Duet from Lakme....
Bezgin Bekir tiplemesi.../..Leman
Orhan Veli...
Bir yer var biliyorum...
.................anlatamıyorum...
Six feet under...
TOPLA GÖZYAŞLARINI KALDIRIMLARDAN
Ellerin mi titredi yüreğin mi
Umutlarını vurmaya çalıştığın silahın kabzası sevgiden mi yoksa
Beni yine öldürmedin, kalamadın pişmanlıklarınla, yine döndün bana sevdiceğim
Hasrettin ellerine değdiğimde tutuşmaya
Muhtaçtın sevdama, sana dair her cümlenin sonuna uluorta öpmelerinle nokta koymaya
Yine döndün bana
Dönmedi yüreğim ihanetin kırmızısına
Yalnızlık ilmeğini geçiremedim boynuma, kabullenemedim asla bir başınalığımı
Sarkaçlı saatimin tik taklarıyla birlikte geçip gidiverdi hüzünlerim vuslatı andıkça
Saksısını yitirmiş bir sardunya olmadım asla
Gitmelerin dönmelerin eksiltmedi sevdamı, alıştırıvermişim yüreciğimi ister istemez
Düşlerimi, hayallerimi budayamadı o gül makası uzak kalışların, arayışların
Ağlama ne olur kaldır başını
Mahalleye yıldızsız çöküveren geceler utanmadı kendinden, yalnızlığımı götüremediğinden
Sen de utanma kendinden, tabularımız olmadı ki asla
Emindim, işte yine bana döndün sevdiceğim
Yorgun teknelere takılıp kalmışken, özdeşleştiriyorken kendimi azgın dalgalarla seni
Döndün işte alabildiğine muhtaç,utangaç, bir o kadar çaresiz, ıslak
O sarmaşık sarmalarının sahibi sen değilmişsin gibi
Kollarına düşünce, dudaklarıma yapışınca kurtulamayan ben değilmişim gibi
Döndün işte olsa da bir yabancı gibi
'Şimdi topla gözyaşlarını kaldırımlardan.....gitmeliyiz ıslık çalarak YALNIZLIĞIMDAN'
Alıntı
^^Kırmızı^^ düşlerimi verin bana.....
Ve mavileri de...
Atıp bir boya kutusunda karıştıracağım onları....
Mor tonu buluncaya dek...
Acının morunu........
Flame
Neden sıcacık sevgi vermek-almak bu kadar zor...?
Neden emek vermek bu kadar zor...?
Neden fast food zamanlar yaşıyor insanlar artık....
Dostluğun bile bir karşılığı mı olmalı?
Bana kırmızı düşlerimi verin...
Nefes alamıyorum...
Yalnızlığımın menekşesine karıştıracağım.....kan rengine yaklaşsın diye.....
Flame
Gerçek dostlar....
Yıldızlara benzerler...
Karanlık çökünce....
İlk onlar gözükürler.....
Eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya, ikincisinde daha çok hata
yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar.
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Daha çok riske girerdim, seyahat ederdim daha fazla.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda pabucumu fırlatır, atardım.
Ve sonbahar bitene dek yürürdüm çıplak ayakla...
J.L.Borges