Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Bugünün insanı_Ben onun pis nefesinde boğuluyorum.

Bütün binyılların tımarhane dünyasında ilerliyorum.

Nietzsche

İki bin yıl geçti ve

Bir tek yeni tanrı bile yok.

Nietzsche

Günün birinde, beni azizlik mertebesine çıkartmalarından

fena halde korkuyorum.

Ben aziz falan olmak istemiyorum, soytarı olayım daha iyi.

Belki de bir soytarıyım. Ve gene de...

Doğrular çıkıyor ağzımdan.

Wilhelm Friedrich Nietzsche

Nietzsche, neyi muhafaza etmek çabasında olduğunun ve bu saçmalıklarla uğraşırken neleri muhafaza edemediğinin farkına henüz varamamış olanlara bir şey ifade etseydi, ereğinden şaşmış olurdu.

Nasıl Nietzsche'yi 'hiççi' diye nitelendirirler anlamıyorum! O olsa olsa 'herşeyci'dir! Her şey, evrenin tamamı onun ruh taşkınlığında mevcuttur. 'Hiç' deyip kendisine acıyarak işin kolayına kaçmak ancak yüzeysel bir vicdanın kabul edebileceği bir iş olur...

Çok değerli bir ağızdan işitti kulaklarım tanrının öldüğünü! Sizler daha duymadınız mı yoksa? ? ?

İçinizden hanginiz 'ben' in yüceliğinin farkına varabilir? Sizler ki kendi benliklerinizden usanıp da bir zamanlar cinnetinizden bir tanrı yaratmışsınız...
Var mıdır 'ben' diye haykırmaktan daha masum, daha mutluluk verici, daha hayat dolu şey? Söyleyin, kim daha üstün, daha gururlu ve iradesine sahiptir 'yalnız benim yarattıklarım etrafında dönecek benim haytım' diyebilmiş insandan?

Ey yalnız kişi! Kendine varan yolda yürürsün sen.
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini_
Önce kül olmadan nasıl 'yeni' olabilirsin ki?
Ey yalnız kişi! Yaratıcının yolunda yürürsün sen.
Sevginle git yalnızlığına kardeşim, yaratmanla git.
Kendinden öte yaratmak isteyeni severim ben _ ve yok olanı böylece...
Zerdüşt böyle diyordu.

Yalnızdan korkar o sürüler ve ona çamur atarlar daima,
ama kardeşim bir yıldız olmak istersen buna karşın ışılda sen onlara.
Zerdüşt böyle diyordu

Yalnız için dost daima üçüncü kişidir....
Kardeşlerim, komşu sevgisini salık vermem size ben_ ben size en uzaktakileri sevmeyi salık veririm.
Zerdüşt böyle diyordu