Kültür Sanat Edebiyat Şiir

hiçbir zaman ayrılığa yenilmedim ben. Çünkü ben seni sensiz yaşatacak kadar cok seviyordum. Bir gülüşüne bedenimi ölümün ayak uçlarına serecek kadar cok seviyordum seni. Çünkü; sen benim nefesimdin. Cünkü biz seninle güneşe mevzilenmiş sabahların avuçlarında vuslata gülümseyecek iki sevda tohumuyduk dallarında hep mutluluk cicekleri açacak.........

Mutluluk: Bir çocuğun gülümsemesidir
Mutluluk: Bir çocuğun kalbini kazanabilmektir
Mutluluk: Bir çocuğu güldürebilmektir
Mutluluk: İyi bir evlat, iyi bir kardeş, iyi bir arkadaş, iyi bir dost ve iyi bir sevgili olabilmektir

sen say ki
yerin dibine geçti
geçmeyesi sevdam
ve ben seni sevdiğim zaman
bu şehre yağmurlar yağdı
...yani ben seni sevdiğim zaman
ayrılık kurşun kadar ağır
gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
yine de bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç.........

Tenine dokunabilmek mi?
Haşa! Gözüm, göz menziline girsin yeter.
Hadi düş düşlerime...
Tutmayana 'aşk' olsun.

Sana yolculuk yapmak istiyorum..! Kes yüreğine giden bir bilet; ' CAN ' kenarı olsun...

Yüz Daha Versen, Yüz Uman Yüzler Bilirim. Yokuşlara Kardeş Olan Düzler
Bilirim. Dünya Öküzün Üstünde... Derler; Ama Dünyanın Üstünde Nice
Öküzler Bilirim! ..

(N. FAZIL)

Galiba yoruldum. Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar.
Kendime kalbimi kanıtlamaktan.
Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan,
Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum...

aklıma girmeden önce haber ver de ortalığı toplayayım....seni seninle karşılamak istemem...

Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı... Kitabın bütün sayfalarını çevirdim. Ona rastlamadım. Belki de kitaptır umut...

Seni severken; 'seni seviyorum' diyebilmek marifet değildi! Marifet ayrılırken sen, gözlerinde hala kaybolurken ben, karşına geçip 'seni sevmiyorum' diyebilmekti...