Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Es Elsiyan 04.12.2020 - 22:32

Çocuklarınızı lütfen anlamaya çalışın.
'' Neyini eksik bıraktık''
''İstediğin her şeye sahipsin.''
vb..
cümlelerden ziyade
''Nasıl hissediyorsun'' gibi daha çok duygu durumuna yönelik cümleler kurmayı deneyin.
Bir konuda hırçınlaştıklarını fark ettiğiniz zaman zorla istediğiniz yola getirmek yerine neden istemediğini sormayı ya da neden böyle hırçınlaştığını sormayı deneyin mesela.
Çocuklukta yaşanan bir çok şey insan hafızasında, sonsuza kadar kalmak üzere yuva yapar. Ve birçok insan çocukluğunda yaşadığı şeylerin psikolojik olarak hatta bazen bedensel olarak etkisinde kalır. Bazı insanlar küçükken, anne babasının (belki de bir anlık sinirle, onlar böyle olmasını istemezdi) kendisine karşı verdiği herhangi bir kötü tepkiyi ömürlerinin sonuna kadar hatırlar. Hatta o konu geldiğinde (kaç yaşında olursalar olsunlar) sinirlendiklerini fark ederler.
Hangi insan, evladının herhangi bir konuda kendisine sonsuza kadar öfkeli kalmasını ister ki.. Madem ki istemiyorsunuz o halde sinirlerinizi kontrol etmeyi deneyin lütfen. Elbette ki üzerinizde çok fazla sorumluluk var. Ama zaten sizi bir çocuktan ayıran şey bunun ta kendisi! Zorluklara bir çoçuktan daha dirençli ve daha sabırlı olabilme kapasiteniz.
Lütfen çocuklarınıza gerçek birer anne baba olun.
Anneliğe/ babalığa bir meslek ya da bir görev gözüyle bakmayın. İşin içine kendi duygularınızı ve çocuklarınızın DUYGULARInı da katın. Annelik / babalık bir meslekten çok daha fazlası...