sınav sizce ne demek, sınav size neyi çağrıştırıyor?
sınav terimi Ezgi Yılman tarafından tarihinde eklendi
sınav terimi Ezgi Yılman tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
genel bir haldir..her sınavda mutlaka birileri çıkar:
-hocam istediğimiz sorudan başlıyabilir miyiz?
der..
hoca elbette evet diyecek de farzedelim hayır dedi :) öğrencinin yanıtını merak ederim :))
yarın olucam ben bitane, sen ona ff yaz bakim:=} hehehehehe
bu sınavda da ölmezsem tamam artık en dayanıklı kişi seçtim kendimi bekle öss az kaldı geliyorum:(((
insanın iki onemli sınavı biri.ahiret. sınavı biri.. oss. sınavı.. ihhhiiii...
çalışmaya başladığımda kitap bile okumakatan nefret ettiğim,son gün çalışıp paniklediğim şey
her zaman son günlerinde çalıştığım okullarda yapılan en büyük işkence.
İşte size değişik bir sınav
John Blanchard oturdugu banktan kalkti,
uzerindeki denizci uniformasini duzeltti ve
sehrin buyuk tren istasyonundaki insanlari incelemeye koyuldu.
Gozleri o kizi ariyordu, kalbini cok iyi bildigi,
ama yuzunu hic gormedigi, yakasinda gul olan o kizi.
Ona olan ilgisi bundan on uc ay once Florida'da bir kutuphanede baslamisti.
Raflardan aldigi bir kitabin icindeki yazidan cok etkilenmisti...
Kitaptan degil sayfalardan birinin kenarinda kursun kalemle yazilmis minik notlardan...
Yumusak el yazisi, dusunceli bir ruhu ve insanin icine isleyen bir karakteri yansitiyordu.
Kitabin bas sayfasinda, o kitabi en son okuyan kisinin ismini gordu:
Bayan Hollis Maynell Biraz zaman ve caba sonunda adresini buldu.
Bayan Maynell New York'da yasiyordu.
Blanchard ona kendisinitanitan ve mektup arkadasi olmayi teklif eden bir mektup yazdi.
Ertesi gun de ikinci Dunya Savasi'na katilmak icin Avrupa'ya dogru yola cikti.
Daha sonraki bir yil bir ay boyunca birbirlerini mektuplarla tanidilar.
Hermektup kalplerine dusen bir sevgi tohumuydu sanki. Bir romantizm basliyordu.
Blanchard kizdan bir resmini istemisti, ama kiz reddetti.
Kendisini gercekten onemsiyorsa nasil gorundugunun ne onemi vardi.
Sonunda Blanchard'in Avrupa'dan donus gunu geldi catti. ilk bulusmalarini ayarladilar.
New YorkTren istasyonunda aksam saat tam 7'de.
'Beni tanimak icin ' diye yazmisti kiz mektubunda,
'Ceketimin yakasinda kirmizi bir gul takili olacak'.
iste saat tam 7'ydi ve Blanchard yuzunu daha once hic gormedigi,
ama kalbini sevdigi o kirmizi gullu kizi ariyordu.
Hikayenin gerisini Bay Blanchard'dan dinleyelim:
'Birden genc bir kizin bana dogru yurudugunu fark ettim.
ince ve uzun boylu, sari saclari o guzel kulaklarinin onunden omuzlarina dusmus...
cicek rengi mavi gozlu. Dudaklarinin ve cenesinin muntazam kivrimlari ve
acik yesil giysisiyle insana sanki baharin geldigini mujdeleyen bir kizdi.
Ben de ona dogru yurumeye basladim.
O kadar etkilenmistim ki yakasinda gul olup olmadigina bakmak aklima bile gelmedi.
Ona yaklasinca, dudaklarinda hafif ve tahrik edici bir gulumsemeyle bana
' Benimle ayni yonemi gidiyorsun, denizci? ' diye fisildadi.
Neredeyse kontrolsuz bir sekilde ona dogru bir adim attim ve o anda Hollis Malley'i gordum.
Kizin tam arkasinda duruyordu.
40'ini coktan gecmis, grilesmeye baslamis saclarini sapkasinin altinda toplamis...
sismana yakin, kisa boylu, kalin bilekli ayaklari topuksuz ayakkabilara gomulmus.
Kafami cevirdim, yesil giysili kiz hizla uzaklasiyordu.Kendimi ikiye bolunmus hissettim;
arzularim kizi takip etmemi,
ta icimden gelen bir istek ise ruhuma bir yildir bana eslikeden kadinla kalmami soyluyordu.
iste orda oylece duruyordu.
Solgun kirisik surati kibar ve duygulu, gri gozleri sicakti. cekinmedim.
Beni tanimasini saglayacak mavi deri ciltli kitabi ona dogru tuttum.
Bu ask olamazdi, ama, mutlaka degerli, belki askan da guzel,
coktan beri minnettar oldugum ve olacagim bir arkadaslik gibi bir sey olabilirdi.
Kadini selamladim,
her ne kadar gizlemeye calistiysam da pek basaramadigim hayal kirikligimi belli eden sesimle
'Ben Tegmen John Blanchard, siz de Bayan Maynell olmalisiniz.
Sizinle bulusabildigim icin cok mutluyum. Sizi yemege goturebilir miyim? ' diye sordum.
Kadinin yuzune bir gulumseme yayildi:
'Neden bahsettigini bilmiyorum delikanli' dedi,
'Ama su az once buradan gecen yesil elbiseli kiz,
bu kirmizi gulu yakama takmami rica etti benden ve
eger siz beni yemege davet edecek olursaniz,
kendisinin sizi caddenin karsisindaki buyuk restorantta bekledigini soylememi istedi.
Dedigine gore bu bircesit sinavmis....'
Hayat
Yarın(yani bugün aslında) bir tane var.Uff kim çalışıcak şimdi be yav.