Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Osman Aslan 31.03.2020 - 08:13

İçinde yaşadığım şehrin, içimde can çekişen anıları var.

Lanet Herif 10.04.2007 - 22:47

solaryomda esmerleşen kedi...

Blue Send Me 02.09.2005 - 12:52

biz şehir ahalisi kara şemsiyeliler
kapçıklar, evraklılar örtü severler
çığlıklardan çadır yapmak şanı bizdedir
bizimdir yerlere tükürülmeyen yerler..

Blue Send Me 24.07.2005 - 00:54

2. Ölüm Cantabile

Ben ne büyük bir dalgınlıkla bakmış olmalıyım ki hayata
görmedim orda çinko damlar ve plastik sürahilerin tanrısını
yerimi yadırgadım
yerim olmadı zaten kendi mezarımdan başka
çılgının biri sanılmaktan sakınmaya vaktim olmadı
durmadan bir beyaz aygırla taşardım derin göllerden
bir gebe kısrakla kaçardım derin ormanlara
güneşin zekâsıyla doymak isterdim
kaba solgun kâğıtlar sunardı
şehrin insanı bana

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin.


Ogün bugün, şehri dünyanın üstüne kapatıp bıraktım
kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
ham elmalar yemekten göveren dudaklarım
mırıldanmasın şehrin mutantan ve kibirli ağrısını.
Azıcık gece alayım yanıma yalnız
serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
böcekler için rutubet
örümcekler için kuytu
biraz da sabah sisi
yabani güvercin kanatları renginde
biz artık bunlar olarak gidiyoruz
eylesin neyleyecekse şehrin insanı

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
bozuk paraların insanı, sivilcelerin.

İşte öldüm, işte son kadife çiçekleri
son defneler, baldıranlarla kefenlediler beni
bütün kaçaklar için ince bir merhem oldu benim ölümüm
bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak
benim ölümümden yayılan kırpıntıları
boğaz tokluğuna çalışanlar
özenle kilitleyecek göğüslerinde
benim ölmüş olmamı
hiçbir yaprak damarından
hiçbir su özünden atamayacak beni
ortaya benim ölümüm sürülecek
pey akçesi olarak
tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
ama neler olup bittiğini hiçbir âyetten
hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin.

İsmet Özel / Üç Firenk Havası

Blue Send Me 20.07.2005 - 23:50

Şehrin İnsanı kendi türünden milyarlarcasının tam ortasında müthiş bir yalnızlık içinde ölmeye mahkumdur. Ama yinede apaçık olan bu gerçeği görmezlikten gelip kendini dünyanın merkezinde sanmak ve herşeyin kendi etrafında döndüğüne dair garip bir saplantı içinde olmak sadece bu türe mahsus bir hastalıktır. Tedavisi ise henüz bulunamamıştır. Çünkü hastalara teşhis koymaya çalışan hekimlerin büyük çoğnuluğuda bu hastalğın pençesinde kıvranmaktadır (tabiki farkında değildir) .

Blue Send Me 19.07.2005 - 21:23

Şehrin insanı genellikle korkaktır. Bu nedenlede en başta saldıran herzaman kendisi olur.

Şehrin insanı kendini Tanrı olarak görür bu yüzdende kendi rahatı için kendi dışındaki herşeyi yıkmakta sakınca görmez. Şehrin insanı Tanrı olduğuna göre Doğa onun için vardır O'da tabiat üzerine sonsuz tasarruf hakkına sahiptir. Bu yüzden kendi hastalıklarına ilaç bulmak için fareleri ve diğer hayvanları ölümcül deneylerde kullanmakta sakınca görmez.

Kuşlar ve diğer hayvanlar 'Tanrı' nın köleleridir ve onun rahatı için başka bir Tanrı tarafından yaratılmıştır bu yüzden onu öldürmek ve işkence etmek suç sayılmaz.

Şehrin insanı rahatına düşkündür ama yinede herzaman içinde bir huzursuzluk taşır. Bu hiçbir zaman tatmin olamamanın huzursuzluğudur. Şehrin insanı Tanrıdır ve bütün dünyaya sahip olsa bile asla doymayacaktır. Çünkü bu sefer uzaktaki yıldızlar ona pek parlak ve gözalıcı gelecek.

Şehrin insanı ihaneti sever ve hüner olarak kabul eder. Bu yüzden onların en erdemlisi bu sanatı en iyi icra edenleridir. Erdem ise tuzlu suya benzer içtikçe susuzluğunu artırır.

Blue Send Me 16.07.2005 - 14:30

Şehrin İnsanı, Şehrin İnsanı, şehrin
Ucuz cesaretlerin insanı, Zarif İhanetlerin