Aydın’ın nefesi, dağında yağ, ovasında bal gibi akar. Sabahları zeytin dalları selam verir, akşamları efe göğsünde gurur taşır.
Toprağının bereketi menderesin kıvrımlarından, insanın ellerinden filizlenir. Bir türkü başlar incir bahçelerinde, bir gülümseme yayılır pazar yerlerinde.
Aydın’ın sıcak nefesi, güneşten değil yüreğindeki özünden gelir. Her sokak, bir dostluk, her bakış, bir hoşgeldindir.
Her şehir, kendi kalbinden çıkan bir nefes taşır. Kimi deniz kokar, kimi toprağında gül. Kimi de göçlerin sessizliğini taşır, kimi medeniyetlerin izini Şehirlerin nefesi, yaşayanların kalbiyle atar
Aydın’ın nefesi,
dağında yağ, ovasında bal gibi akar.
Sabahları zeytin dalları selam verir,
akşamları efe göğsünde gurur taşır.
Toprağının bereketi menderesin kıvrımlarından,
insanın ellerinden filizlenir.
Bir türkü başlar incir bahçelerinde,
bir gülümseme yayılır pazar yerlerinde.
Aydın’ın sıcak nefesi,
güneşten değil yüreğindeki özünden gelir.
Her sokak, bir dostluk,
her bakış, bir hoşgeldindir.
Burada sessizlik bile misafirperverdir.
Çanakkale’nin nefesi...
Denizin iki kıtayı birleştirdiği yerde başlar.
Rüzgâr, Gelibolu sırtlarında
bir zamanlar susmuş ama unutulmamış cümleleri taşır.
Her taş, bir tanıktır burada.
Her dalga, bir hatırayı kıyıya bırakır.
Toprak, sadece bedenleri değil,
birlikte kalabilmenin izlerini saklar.
Çanakkale’nin nefesi,
savaşın değil, dayanışmanın şiiridir.
Bir milletin sessizce birbirine yaslandığı
ve zamanın bile eğildiği bir direniştir.
Ayvalık’ın nefesi,
zeytin dallarının gölgesinde başlar
rüzgâr, eski taş evlerin duvarlarına
birlikte yaşanmış zamanları işler.
Deniz, sabahları tuzla değil,
umutla yıkanır burada.
Her dalga, bir dostluğu taşır
ve her sokak,
birlikte kurulan sofraların yankısıdır.
Ayvalık’ın nefesi,
birlikte kalabilmenin şiiridir.
Şehir, yaşayan bir organizma gibidir, biz onun hücreleriyiz.
Çay tarlasının sabah sisiyle başlar Rize’nin nefesi.
Her yaprak, bir dua gibi toplanır;
yağmur sessizce işler, yeşilin en koyu tenine.
Her şehir, kendi kalbinden çıkan bir nefes taşır.
Kimi deniz kokar, kimi toprağında gül.
Kimi de göçlerin sessizliğini taşır,
kimi medeniyetlerin izini
Şehirlerin nefesi, yaşayanların kalbiyle atar
Peki ya Sizin Şehrinizin kalp atışı nasıl?