İç huzur.Valla bak demagoji yapmıyorum.Yastığa rahatça konan baş kadar hiç birşey önemli değildir. Kaybetsende kazansanda önemli olan kendi adına doğru hamleyi yapmaktır.
önemli olanla olmayan yer değiştirmiş....gündüz önemli olan gece önemini yitiriyorsa yada gece önemli olan gündüze kavuşamadan sönüyorsa orda büyük bir sorun var demektir
bir şey hem gece hem gündüz önemliyse bizim için işte o şey doğrudur fikrimce..
mühimdir... kayda degerdir,,,,,,,şahıslar için. kurumlar için..hayat için ne bileyimm dikkatini çekenler ve işine yarayanlar için önemi olan konular.. veya manan. manen. madden önemi olan lardır
Gülümsemeye hazır olmak gerekir çünli Kürt Sait'in takipçileri osmanlının torunu anadolu Türkleridir :) Bakınız: Fethullah Hoca ve şakirtleri ve diğer 40 Nur kolu (belkim 50 hatta 60-70 de olabilir)
Bana,beni gerçekten anladığını ve gerçekten sevdiğini hissettirmendir.Bunu gördüğüm vakit,sorunların büyük bir kısmı sorun olmaktan çıkacaktır,inan bana.Yoksa tutkularla örülü,boş fantezilerin bana masal kadar bile dinlenesi gelmeyecek ve tarafımdan es geçilecektir,şimdiye kadar hep olduğu gibi.
Aslında yazılarımı nein kimseyle paylaşmam ama artık eskilerimin o kdr da deerli olduunu sanmıyorum ne de olsa yetenek bende. Yenilerini yapabilirim ;) diyorum.
Önemli olan ne yapmam gerektiğine karar vermek. Nasıl ve ne şekilde sığınmam lazım? Mutlak bir ağrının kolları, Alnımdaki damarlara doğru açılırken Ben bu olmak istemiyorum. Derin acı,elim.. Bu yazımın beni götürdüğü kadar benim. Peki ya ben kimim? Sancının bıçak sırtı krampları şimşek gibi çökerken Delirtici inlemelerden taşıp, çıkagelen bu iri taneli damlalar Islatmaktan çekinirken lanetlediği bedenimi Reddedilişin buruk kırmızılığı karıştı ten rengime. Dünyayı anlamayı bırakmış bir çift karanlık yansırken ruhumdan dışarı, Korkularımı daha da bir sıkı, daha da acımasız, Hiç var olmayan kahrolası bir kinle dolanırken midemde başlayan kasılmalara Oradan iç bulandırıcı bir yanmaya çevrilirken, Ne dediğimin ne önemi var ki? Bitmişliğin son bir el kaldırışı bu. Ama bilekler toprağı çiğniyor. Engelleyemiyorum.. Benim değil bunlar Çizgilere bulaşmış yalnızlıklar Kaynağı olmayan alçaklıklardan sızan.. Önemli olan ne? Kırışıklıklarla çevrili bir çehreyle gelen bu yıllanmışlığın ağırlığı Yukarı çıkmayı başaramıyor. Ben değilim bu. Sahteydi zaten yalanlar, olmasını umduğum gibi. Benim değil bu aralık.. Bu boşluk.. Bu.. Duyduklarım birer titreşimden ibaretti Gördüklerim birer siyahlık. Değişik bir şey tetikte bekleme sürecinde boğazımdan aşağı inmiyor. Yutkunmak yetmiyor. (Ben bu değilim) Kusmam gerekiyor. (Ne gerekiyor?) Ne önemi var ki? Her şeyin satır satır, bir alta geçişte Nakış işler gibi Klasik müzik tarzında, Hiçbir şeye çevrilirken Parıltı, bambaşka bir.. Yok oluş tablosu. Sen; belki ordayken Ben.. (Ne önemi var ki?) Önemli olan ne yapmam gerektiğini bilmem. Bildiğim; siyah bir duvardan yavaşça dökülen tel tel beyazlık Gerçekliğini kanıtlayamadığım kendim. Ben; ‘ben’i ararken, Seni kaybettiğimi mi sandın? Şimdi Bir şeyler uyanmamı.. Hayır Hissetmemi sağlıyor, hastalıklı bedenine dokunmaktan çekinirken. Dümdüz olsun kalp atışlarım. Bana bir şarkı çal Lütfen.. Zaten ne söylesem.. (Ne önemi var ki?) Beklenilen, odamın duvarları kadar sapa olunca. Bunlar değil de.. Ben bu değilim. Yapılıyor olanlar karman çorman, Dolanınca ayaklarına Midenin acısını yeteri kadar kaplayamıyor dudaklarının tadı. Öylece kalıyorsun. Otobüsün gelmesini bekleyen yaşlı kadınlar gibi.. Bir insan tüm o geçirdiği Üzerine basa basa.. Kasvetinin soğukluğu, mahreminin çekingenliği arasında.. Buruk bir gülümseyiş fırlatarak Bıçağının, kınısına daha da bir gömülüp, Kendini yaraladığı sahnelerde, Perdelerle ayrılan bölümdü sana bakarken hissettiklerim. Kulaklarından damla damla damlayan, Duyduğuna inanamayacağın, ‘Bunlar benim için mi? ’ diyeceğin Ve sana ait olduklarını söyleyemeyeceğim.. Çıplak ayak yürürken yağmurun epeyce yumuşattığı toprakta, Her adımda biraz daha batacağım. Ama çıkacağım o doğanın hiçte göründüğü gibi doğal olmayan selinde. Ufak ufak ama darbelerin akın akın. Yerin altında uçmayı bekleyen ölmüş, Kanatları yolunmuş serçem toplayacak umut kırıntılarımı Elimde kalan son çareyi de alıp, götürdüğünü söyleyemeyeceğim. (Ne önemi var ki?) Yarın, bugünden biraz daha aceleci davranacak gibi.. Öyle hızlı oldu ki sabah gözlerimi açtığımda Tek bir kırpışla çıkardı dışarı yıldızlarını, ayını ve bir de Bir de söyleyecek sözümün olmadığı zamanlarda Konuşacak kadar.. Önemli olan ne biliyor musun? Benim ‘ben’i anlayacak kadar oluyor olmam. (ne oluyor?) YOK! .. Burada.. Bu satırların arasına soluksuzca atılmış başka biri gibi.. Olmuyor. Okunmuyor bir şeyler. Karaladığım, harflendirdiğim, Koca bir imparatorluğun çöküşüdür. Eğer ki bir anlık sevişimde, nefret ediyorsam yoğunluğuyla sevgimin Bunun anlamı ‘bitti’ değildir. Ki bu yazıyı bile sonlandıramıyorken, Nereden geldim ki şimdi aklıma..
kitaplardan okuduğumuz cümlelerin sürekli aklımızda kalıyor olması değil,bizim hayat cümlelerimizin benzerlerine kitaplarda rastlıyor olup olmadığımızdır
Önemli olan hakkında yazmak değil, kalbinde, kaderinde yazılı olanın kalbinde, kaderinde yazılı olmak.
İç huzur.Valla bak demagoji yapmıyorum.Yastığa rahatça konan baş kadar hiç birşey önemli değildir.
Kaybetsende kazansanda önemli olan kendi adına doğru hamleyi yapmaktır.
önemli olanla olmayan yer değiştirmiş....gündüz önemli olan gece önemini yitiriyorsa yada gece önemli olan gündüze kavuşamadan sönüyorsa orda büyük bir sorun var demektir
bir şey hem gece hem gündüz önemliyse bizim için işte o şey doğrudur fikrimce..
mühimdir... kayda degerdir,,,,,,,şahıslar için. kurumlar için..hayat için ne bileyimm dikkatini çekenler ve işine yarayanlar için önemi olan konular.. veya manan. manen. madden önemi olan lardır
Gülümsemeye hazır olmak gerekir çünli Kürt Sait'in takipçileri osmanlının torunu anadolu Türkleridir :)
Bakınız: Fethullah Hoca ve şakirtleri ve diğer 40 Nur kolu (belkim 50 hatta 60-70 de olabilir)
önemli olaaaaan ıııı
hıh buldum
benim şu an antolojide olmam
:))
boynuna sarılıp doğum gününü kalpten kutlamaktır.peki ya kutlamasa kutlamadılar:(
ne istediğini bilmek,insan kalabilmek ve barış dolu bir dünyayı özlemek...
Bana,beni gerçekten anladığını ve gerçekten sevdiğini hissettirmendir.Bunu gördüğüm vakit,sorunların büyük bir kısmı sorun olmaktan çıkacaktır,inan bana.Yoksa tutkularla örülü,boş fantezilerin bana masal kadar bile dinlenesi gelmeyecek ve tarafımdan es geçilecektir,şimdiye kadar hep olduğu gibi.
Sıhhat
Huzur ve Güven...
Dünyada en önemli...ve tek önemli...iki unsur....görebilene....
Aslında yazılarımı nein kimseyle paylaşmam ama artık eskilerimin o kdr da deerli olduunu sanmıyorum ne de olsa yetenek bende. Yenilerini yapabilirim ;) diyorum.
Önemli olan ne yapmam gerektiğine karar vermek.
Nasıl ve ne şekilde sığınmam lazım?
Mutlak bir ağrının kolları,
Alnımdaki damarlara doğru açılırken
Ben bu olmak istemiyorum.
Derin acı,elim..
Bu yazımın beni götürdüğü kadar benim.
Peki ya ben kimim?
Sancının bıçak sırtı krampları şimşek gibi çökerken
Delirtici inlemelerden taşıp, çıkagelen bu iri taneli damlalar
Islatmaktan çekinirken lanetlediği bedenimi
Reddedilişin buruk kırmızılığı karıştı ten rengime.
Dünyayı anlamayı bırakmış bir çift karanlık yansırken ruhumdan dışarı,
Korkularımı daha da bir sıkı, daha da acımasız,
Hiç var olmayan kahrolası bir kinle dolanırken midemde başlayan kasılmalara
Oradan iç bulandırıcı bir yanmaya çevrilirken,
Ne dediğimin ne önemi var ki?
Bitmişliğin son bir el kaldırışı bu.
Ama bilekler toprağı çiğniyor.
Engelleyemiyorum..
Benim değil bunlar
Çizgilere bulaşmış yalnızlıklar
Kaynağı olmayan alçaklıklardan sızan..
Önemli olan ne?
Kırışıklıklarla çevrili bir çehreyle gelen bu yıllanmışlığın ağırlığı
Yukarı çıkmayı başaramıyor.
Ben değilim bu.
Sahteydi zaten yalanlar, olmasını umduğum gibi.
Benim değil bu aralık.. Bu boşluk.. Bu..
Duyduklarım birer titreşimden ibaretti
Gördüklerim birer siyahlık.
Değişik bir şey tetikte bekleme sürecinde boğazımdan aşağı inmiyor.
Yutkunmak yetmiyor.
(Ben bu değilim)
Kusmam gerekiyor.
(Ne gerekiyor?)
Ne önemi var ki?
Her şeyin satır satır, bir alta geçişte
Nakış işler gibi
Klasik müzik tarzında,
Hiçbir şeye çevrilirken
Parıltı, bambaşka bir..
Yok oluş tablosu.
Sen; belki ordayken
Ben..
(Ne önemi var ki?)
Önemli olan ne yapmam gerektiğini bilmem.
Bildiğim; siyah bir duvardan yavaşça dökülen tel tel beyazlık
Gerçekliğini kanıtlayamadığım kendim.
Ben; ‘ben’i ararken,
Seni kaybettiğimi mi sandın?
Şimdi
Bir şeyler uyanmamı..
Hayır
Hissetmemi sağlıyor, hastalıklı bedenine dokunmaktan çekinirken.
Dümdüz olsun kalp atışlarım.
Bana bir şarkı çal
Lütfen..
Zaten ne söylesem..
(Ne önemi var ki?)
Beklenilen, odamın duvarları kadar sapa olunca.
Bunlar değil de..
Ben bu değilim.
Yapılıyor olanlar karman çorman,
Dolanınca ayaklarına
Midenin acısını yeteri kadar kaplayamıyor dudaklarının tadı.
Öylece kalıyorsun.
Otobüsün gelmesini bekleyen yaşlı kadınlar gibi..
Bir insan tüm o geçirdiği
Üzerine basa basa..
Kasvetinin soğukluğu, mahreminin çekingenliği arasında..
Buruk bir gülümseyiş fırlatarak
Bıçağının, kınısına daha da bir gömülüp,
Kendini yaraladığı sahnelerde,
Perdelerle ayrılan bölümdü sana bakarken hissettiklerim.
Kulaklarından damla damla damlayan,
Duyduğuna inanamayacağın,
‘Bunlar benim için mi? ’ diyeceğin
Ve sana ait olduklarını söyleyemeyeceğim..
Çıplak ayak yürürken yağmurun epeyce yumuşattığı toprakta,
Her adımda biraz daha batacağım.
Ama çıkacağım o doğanın hiçte göründüğü gibi doğal olmayan selinde.
Ufak ufak ama darbelerin akın akın.
Yerin altında uçmayı bekleyen ölmüş,
Kanatları yolunmuş serçem toplayacak umut kırıntılarımı
Elimde kalan son çareyi de alıp, götürdüğünü söyleyemeyeceğim.
(Ne önemi var ki?)
Yarın, bugünden biraz daha aceleci davranacak gibi..
Öyle hızlı oldu ki sabah gözlerimi açtığımda
Tek bir kırpışla çıkardı dışarı yıldızlarını, ayını ve bir de
Bir de söyleyecek sözümün olmadığı zamanlarda
Konuşacak kadar..
Önemli olan ne biliyor musun?
Benim ‘ben’i anlayacak kadar oluyor olmam.
(ne oluyor?)
YOK! ..
Burada.. Bu satırların arasına soluksuzca atılmış başka biri gibi..
Olmuyor.
Okunmuyor bir şeyler.
Karaladığım, harflendirdiğim,
Koca bir imparatorluğun çöküşüdür.
Eğer ki bir anlık sevişimde, nefret ediyorsam yoğunluğuyla sevgimin
Bunun anlamı ‘bitti’ değildir.
Ki bu yazıyı bile sonlandıramıyorken,
Nereden geldim ki şimdi aklıma..
mühim olan.
..yarışmaktı. :)
o limana varabilmektir.çünkü kimse teknenin okyanusta karşılaştığı engellerle ilgilenmez.
Anlaşılabilmek ve paylaşabilmek güzellikleri.
İnsanlık
Bir bardak suyun içerisinde zeytinyağı olabilmek; hem bardağın içinde olacaksın hemde suyun dışında...
önemli olanın ne olduğu hakkında yüzlerce güzel faraziye cümlesi kurmak değil,gerçekten önemli olan cümleyi bulup bulamamaktır.
kitaplardan okuduğumuz cümlelerin sürekli aklımızda kalıyor olması değil,bizim hayat cümlelerimizin benzerlerine kitaplarda rastlıyor olup olmadığımızdır
daha uzun yaşamamıza imkan verecek çarelerin keşfedilmesi değil,yaşadıklarımızı farketmemizi sağlayacak bir gerçeklliğe ulaşıp ulaşamadığımızdır.
hangi yıldızın dünyaya ne kadar uzakta ışıldıyor olduğu değil,insanların ruh semalarını aydınlatacak minik yıldızları olup olmadığıdır.
Burada birseyler paylasabilmek öyle degilmi? ..))))))