El sallayanlar gibi gittikten sonra trenler Bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının
Sana büyük bir sır söyleyeceğim Korkuyorum senden Korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri El kol oynatışından..söylenmeyen sözlerden Korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan...korkuyorum senden
Sana büyük bir sır söyleyeceğim Kapat kapıları Ölmek daha kolaydır sevmekten Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam Sevgilim.
Adam ölmek istiyordu, ama bu ölümü hızlandırmak gibi bir gayesi yoktu... Bu çok görkemli bir eylem olurdu... O ise mütevazi bir kimseydi... Ecelinin geleceği günü bekliyordu sıkıntıyla... Olucağı size söyliyim; bu uzun süre içinde birileri elinden tutacaktı... Onu kurtardıklarını sanıcaklar, onları bunun böyle olduğuna inandıracaktır... Bilginiz olsun; değişen bir şey olmayacaktır, bu? intihar girişimi? gün gün, yıl yıl devam edecektir... Ara ara kendi gibi birine rastlayıp, onu yaşama bağlamakla oyalanacak, kendi intiharını bir süre unutacaktır... Bunu düşünemeyecek kadar meşgul olacaktır; vakit harcıycaktır
hayat denen kavramı yok etmiyor..yalnızca değiştiriyor...
tek istediğim şey
ÖLÜM ÖLÜM dediğin nedirki GÜLÜM ben senin için yaşamayı göze almışım
El sallayanlar gibi gittikten sonra trenler
Bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Korkuyorum senden
Korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri
El kol oynatışından..söylenmeyen sözlerden
Korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan...korkuyorum senden
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Kapat kapıları
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
Sevgilim.
Louis Aragon / Elsa'ya Şiirler
bir yaşamı bitip, yeni bir yaşamın başladığı ürkütücü,korkutucu, hüzünlü bi okadarda gizemli kapı.......
Sonsuzluğun kapısı...
Ôlmek, sessizce bu hayata gözlerini kapamak ve ait oldugu yere yani yaradana geri dönmek.
sizin hiç babaniz öldümü? hastane koridorlari dar olur beyni durur insanın,gözleri kör olur.
son bakisin duruyor gozumde Rahat Uyu BABA
kendin olamadığın her an
gecen gündüzün beni neden tanımadı...
elin kolun beni neden saramadı...
bendeki canı henüz alamadı...
düşmedim daha...
sende gir gözlerime, dört duvarlarımın içine...sıkıştım yine son nefesim hala içimde...
ölüm çeker yine canım kokusunu alırım...
ilk baştayım bugün,sona en yakın olduğum yerde...
küfür yemek,dayak yemek, hırpalanmak ister canım...
ölesim var bugün yine...kan içesim var, bileklerimden aktıkça...ağzımda bir sigara kollarımda izleri,gözlerim kan dolmuş acıtır her bakışımda...
Adam ölmek istiyordu, ama bu ölümü hızlandırmak gibi bir gayesi yoktu... Bu çok görkemli bir eylem olurdu... O ise mütevazi bir kimseydi... Ecelinin geleceği günü bekliyordu sıkıntıyla... Olucağı size söyliyim; bu uzun süre içinde birileri elinden tutacaktı... Onu kurtardıklarını sanıcaklar, onları bunun böyle olduğuna inandıracaktır... Bilginiz olsun; değişen bir şey olmayacaktır, bu? intihar girişimi? gün gün, yıl yıl devam edecektir... Ara ara kendi gibi birine rastlayıp, onu yaşama bağlamakla oyalanacak, kendi intiharını bir süre unutacaktır... Bunu düşünemeyecek kadar meşgul olacaktır; vakit harcıycaktır
Her nefeste aklımızdan çıkmaması gereken...Ölüm sınıf ayrımı yapmaz...
mutlu sonmu bilinmez ama mutsuz olmayan son diyebiliriz...