Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Lanet Herif 15.04.2007 - 13:16

krallar tebasına sormaz, sadece duyurur...

da ben bir şiirimde kullandım bu metaforu.; onla alakalıdır bu terim.
bakınız:

Kiraz Ağaçlarını Bırakmak

Johanson bu nedir: bana neden soruyorsun yüzümü
Jay jay buna ne denir: bana neden ellerimi veriyor kiraz ağaçları
O kiraz ağaçlarının dallarında büyümedim ben
O kırmızı ve tatlı yemişlerinde büyümedim ben
Ben onları doğanın her köşesinde dursun diye
Suladım

Baktım dünyanın her köşesinden
gökyüzü yeşertecek karanfilleri
baktım jay jay ayna benim, ayna sesim
karanfiller ise yansıması gökyüzünün
bıraktım kiraz ağaclarını
Sözcüklerin, yabanlıkların hüzünlerin engin suyuna


Hayır bu bilmek değil, bu ağlamak değil devlet kapısında
Ne koltuğumun altında bir cumhuriyet ne zakkum ne leylak
Dört yüz yabancı, dört yüz kuşanmış asker, dört yüz hain bakış
Kurtardım seni onlardan, öyle bıraktım kiraz ağacını
Utancın krallık olduğu bir yerdeydim,
elimi açtım elimde dört yüz papatya jay jay
hepsini sana adadım, öyle bıraktım kiraz ağacını

kimsenin bilmediği bir yamaçta üzgündüm ve aklım mavi akıyordu
trenler gelip trenler gitti, oyunlar kuruldu, perdeler açıldı
gökyüzünü oynayan adamı getirdiler, giyotinleri getirdiler
gökyüzünü bir çırpıda dünyadan ayırdılar bir çırpıda alkışlar
durun alkışlamayın desem trenler biçecekti dilimi
durun nolur alkışlamayın sevgilimi alıp götürdüler

dilim biçildi suskunluktan, konuşur oldum
öyle bıraktım o kiraz ağacını
soğuyan bir yüz oldum seni görmeyeli
yelpazemi yitirdim alevden sözcükler ortasında
seni orada toprağa nişanladılar
artık ölüme nefretle bakmak hakkımdır
artık necef çölünde serap, ellerinin orada
yüzünün orada öyle bıraktım o kiraz ağacını

dünyanın ve kötülüklerin kralı benim

Asuva Dans Pistinde 15.04.2007 - 13:09

bana ne banamı sordunda kral oldun...alla alla...
:D