in değilken nasıl da 'herşeyin' olabildim? Demek ki hiçbirşey ile herşey aslında birbiriyle içiçe geçen oluşlar...ayırdına varmak ise bir müddet sonra belirsizliğe dönüşebiliyor... Eşrefoğlu Rumi'nin bir sözünü yad etmeden geçmeyelim: 'Ey müslümanlar! Dünyâ dedikleri bir hiçten ibârettir. Hiç olduğu şuradan anlaşılıyor ki, sonucu hiçtir. Hiç olan dünyâya gönül veren, yolunda ömrünü çürüten ve hiç olan şeyi isteyenler de bir hiçten ibâret kalacaklardır. Amma hiçi hiç sayan âriftir.'
insanların yine kapılardan baktığı bir marttı.DOĞULDU.bir kere doğulunca,ebenin ellerinden aşağı doğru sarkıtılmak kaçınılmazdı.kaçınılmaz olmayan öyle başaşağı unutulmaktı.mecburen...O GÜNDEN BERİ BİRİKTİRİLDİ HERŞEY.şimdi o herşey sunuluyor size: HİÇBİŞEY
HİÇBİŞEY: gökhan özcanın mutlaka okunası kitabı....bilenler bilir...
yıllar olmuştu gideli bir avuç kum getirdi gelirken avuçlarından dökülerek kumu alıp yıkadım yüzümü ve değişti her şey yine gitmek zamanı geldi, bırakıp avuçlarıma kumu 'hiçbir şey yok' diyerek gittin ve arkandan baktım, üzgün değildim ama öylesine hüznüne hasret kalarak güle güle 'hiçbir şey yok'tu artık...
Sen benim hiçbirşeyimsin Yazdıklarımdan çok daha az Hiç kimse misin bilmemki nesin Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbirşeyimsin Varlığın yokluğun anlaşılmaz
Galiba eski liman üzerindesin Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak Dudaklarınla cama çizdiğin En fazla sonbahar otellerinde Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin Sabaha karşı öldüresiye korkak Kulağı çabucak telefon zillerinde
Sen benim hiçbirşeyimsin Hiçbir sevişmek yaşamışlığım Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmemki nesin Ne çok çığlıkların silemediği Zaten yok bir tren penceresinde
Sen benim hiçbirşeyimsin Yabancı bir şarkı gibi yarım Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak Hiç kimse misin bilmemki nesin Uykumun arasında çağırdığım Çocukluk sesimle ağlayarak
Hiçbir şey insan hayatından daha değerli değildir.
hiçbir şey istemiyorum..bir tek huzur..hep huzur
değişmiyor...
Hiçbirşey, derken dahi bir'e atıfta bulunmak....
tecrübelerim sonucu; çoğu insanın işte yaptıkları eylem :)
Hiç bir şeyde gözüm yok sen yanımda ol yeter (Eşime)
Hiç birşeyim olamadın sen benim,
Rüyalarımdın oysa sen benim.
in değilken nasıl da 'herşeyin' olabildim? Demek ki hiçbirşey ile herşey aslında birbiriyle içiçe geçen oluşlar...ayırdına varmak ise bir müddet sonra belirsizliğe dönüşebiliyor...
Eşrefoğlu Rumi'nin bir sözünü yad etmeden geçmeyelim:
'Ey müslümanlar! Dünyâ dedikleri bir hiçten ibârettir. Hiç olduğu şuradan anlaşılıyor ki, sonucu hiçtir. Hiç olan dünyâya gönül veren, yolunda ömrünü çürüten ve hiç olan şeyi isteyenler de bir hiçten ibâret kalacaklardır. Amma hiçi hiç sayan âriftir.'
insanların yine kapılardan baktığı bir marttı.DOĞULDU.bir kere doğulunca,ebenin ellerinden aşağı doğru sarkıtılmak kaçınılmazdı.kaçınılmaz olmayan öyle başaşağı unutulmaktı.mecburen...O GÜNDEN BERİ BİRİKTİRİLDİ HERŞEY.şimdi o herşey sunuluyor size: HİÇBİŞEY
HİÇBİŞEY: gökhan özcanın mutlaka okunası kitabı....bilenler bilir...
yıllar olmuştu gideli
bir avuç kum getirdi gelirken
avuçlarından dökülerek
kumu alıp yıkadım yüzümü ve değişti her şey
yine gitmek zamanı geldi, bırakıp avuçlarıma kumu
'hiçbir şey yok' diyerek gittin
ve arkandan baktım, üzgün değildim ama
öylesine hüznüne hasret kalarak
güle güle
'hiçbir şey yok'tu artık...
yok yok ise o vardır var yok olsa o var olur.
...
Hiçbir şey diyen bir cümlenin
Ortasına terkedilmiş bir kelimeyim;
Öznesiz.. Zamansız.. Zarfsız... Mektupsuz... Adressiz...
...
'F.D'
bildiğiniz herşey..
varlığın somut yokluğu..
nihilizm görüş alanını genişletiyor..
aslında matrix :))))
Sen benim hiçbirşeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmemki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbirşeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz
Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde
Sen benim hiçbirşeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmemki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde
Sen benim hiçbirşeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmemki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak
Sen benim hiçbirşeyimsin...
Atilla İlhan