Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Mustafa Adil 10.07.2005 - 23:06

manowardan beklenmeyecek derecede lirik ve melankolik bir parça....


Bin millik bir ateş yakın
Uzun dönüş yolumu aydınlatmak için
Bir kuyruklu yıldız sürüyorum
Kuyruğum durabilmek için fazla uzun
Sessizlik ağır bir taş
Dünyayla savaşıyorum ve verebilecekleri her şeyi alıyorum
Kalbimin aşağıda asılı kaldığı olur bazen
RÜzgara karşı yürümek için doğmuşum ben
Adımı duymak için doğmuşum
Nerede olursam olayım yalnızım

Dur ve savaş
Kalbinle yaşa
Her zaman bir şans daha vardır
Ölmekten korkmuyorum
Dur ve savaş
Ne hissettiğini söyle
Çelikten bir kalple doğmuşum ben

Arkandaki köprüyü yak
Bırakma hiçbir sığınak
Eve gidecek tek bir yol var önünde
Gülerek yolu kapatanlar ve diğerlerinin boğazını kesenler
Eriyen kar gibi düşecekler
Gözlerinde ateşle yükselişimizi izleyecekler
Başlarını eğecekler
Sonra güleceğiz ve önümüzde diz çökecekler
Ve öğrenecekler bu çelik kalbi
Kırmanın çok zor olduğunu
Tutmanın çok zor olduğunu

Dur ve savaş
Kalbinle yaşa
Her zaman bir şans daha vardır
Ölmekten korkmuyorum
Dur ve savaş
Ne hissettiğini söyle
Çelikten bir kalple doğmuşum ben