Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Asude Hanım 31.03.2017 - 21:07

“…sevmesini bunlar biliyor. susarak sevmesini. erkek susar, kadın da. “beni seviyor musun?"lar yok. "daha mı az, daha mı çok?"lar yok. maziden ve istikbalden şüpheler yok. emniyet yüzde yüz. fedakârlık bitirmiş. "ben seninim, sen de benim.” o kadar. “sözlüyüm” diyorlar. bitti. iki taraf da ölünceye kadar öteki için parçalanmayı göze alıyor. sessiz. aşk mektupları, sitemler, tehditler yok. mutfakta bir tıkırtı iclal, mustafa'nın çorbasını pişiriyor. hep onu düşünüyor. yirmi sene, elli sene hep onu düşünecek. mustafa eşikte görünüyor. sessiz. dil dökmüyor. dil olmayan yerde yalan olur mu? onun bir iclali var. dünya o. mağrur, susuyor. vazife saati. iclal daha çorbayı pişiriyor. ne ciddiyet! sevmesini bunlar biliyor. bunlar olmasa dünya ne kadar tenha ve hazin olur..."

— peyami safa, biz insanlar

Blue Send Me 19.12.2005 - 22:25

niyazinin öyküsü.)

Seu Kuyt 15.07.2005 - 21:28

Bir adam bir kadını sever
kadin adami reddeder
adam etrafi tarafindan sevilen biridir
bir gun basina talihsiz bir kaza gelir
hem kadin uzulur hem de onu sevenler
bu adam icin hazin bir sondur
ama o bunu bilmemektedir
cunku o anda büyük buluşmadadir
ve
o hazin sonu tarif edenler, bu olaya isim verenler
hâlâ hayatta olanlardır:
'Allah'ım onun için ne hazin bir son! ' derler

Aylin Aslım 15.07.2005 - 15:29

böyle giderse benimki olacak...