' Ne kadar küçük şeyler için ağlardık.. Bir tutam saç, bir oyuncak araba,bir bebek.. Şimdi büyüdük.. Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri.. Ölümler,iflaslar,savaşlar.. Şimdi daha mı güçlüyüz Yoksa daha mı alışkın? Hayatı öğrenmek Alışmak mı acaba? '
tutunmak diye bişey yok... zorunlu bağlarımız var... /bizlik durum yok ortada yani/ düğümü atan vakti gelince çözecek, iplerimiz kopacak ve toz olup gideceğiz...
İlk olarak anne karnında hayata sımsıkı tutunmaya başlıyoruz.Kendi içinde zor bir spor dalıdır bu. Su kayağı gibidir ama tutunulan ip gerçekte varolmayan imajiner bir iptir. Bununla birlikte iradenizi tutunduğunuz bu hayali ipe iyice teslim etmişsinizdir. Her zaman ipi tam olarak sıkı tutamaz, hatta onu hissedemezsiniz ve dengenizi kaybedersiniz, sarsıntılar yaşarsınız ve bazen suyun dibini boylarsınız. Ama doğrulur doğrulmaz kayak başlar kaldığı yerden. Siz tam dengenizi buluncaya kadar sizi yeniden tepe taklak yapacak dalgalar çıkar önünüze... Sanal ipe bağlanarak (yani sürekli bağlanacak birşeyler aramakla vaktinizi geçirerek) hızla kaydığınız suda dengede kalmaya çalışırsınız...Ta ki daha etkin bir yol bulmaya karar verinceye kadar...
Hayata tutunanlar,güçlü kimseler olmalı. Birde tutunmayı geçip,barfiks çekenler var.(Onlara ne demeli?) Tabii birde,güçsüz kimseler var: Daha fazla dayanamayıp,elini bırakıverenler…
daha ziyade ilişmek şeklinde sürdüyoruz irtibatımızı.. gönül bağımız yoktur.. hoş, zengin ve ünlü olmayınca haliyle hayat da pek iplemiyor kişiyi.. tutun tutunabilirsen..!
Düşüp kalkmaktan daha çok tutunmayı öğrenmiştir insan. Alışkanlık haline gelmiş bir öğreti her zaman kabul görür.
https://pin.it/5WZLhVL
her yerinden kopuyor.
Hayata tutunmanın tek yolu kendimizi iyi donatmaktır.
' Ne kadar küçük şeyler için ağlardık..
Bir tutam saç, bir oyuncak araba,bir bebek..
Şimdi büyüdük..
Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri..
Ölümler,iflaslar,savaşlar..
Şimdi daha mı güçlüyüz
Yoksa daha mı alışkın?
Hayatı öğrenmek
Alışmak mı acaba? '
tutunmak diye bişey yok...
zorunlu bağlarımız var... /bizlik durum yok ortada yani/
düğümü atan vakti gelince çözecek, iplerimiz kopacak
ve toz olup gideceğiz...
Hırs ile değil sevgiyle, hep beraber tutunmak, başkasının düşmesine seyirci kalmadan, işte o zaman hayat bize tutunsun...! !
İlk olarak anne karnında hayata sımsıkı tutunmaya başlıyoruz.Kendi içinde zor bir spor dalıdır bu. Su kayağı gibidir ama tutunulan ip gerçekte varolmayan imajiner bir iptir. Bununla birlikte iradenizi tutunduğunuz bu hayali ipe iyice teslim etmişsinizdir. Her zaman ipi tam olarak sıkı tutamaz, hatta onu hissedemezsiniz ve dengenizi kaybedersiniz, sarsıntılar yaşarsınız ve bazen suyun dibini boylarsınız. Ama doğrulur doğrulmaz kayak başlar kaldığı yerden. Siz tam dengenizi buluncaya kadar sizi yeniden tepe taklak yapacak dalgalar çıkar önünüze... Sanal ipe bağlanarak (yani sürekli bağlanacak birşeyler aramakla vaktinizi geçirerek) hızla kaydığınız suda dengede kalmaya çalışırsınız...Ta ki daha etkin bir yol bulmaya karar verinceye kadar...
Bazen zor olsa da, bu hayatı düşe kalka da olsa, onurlu bir şekilde bitirmek lazım...
Hayata tutunanlar,güçlü kimseler olmalı.
Birde tutunmayı geçip,barfiks çekenler var.(Onlara ne demeli?)
Tabii birde,güçsüz kimseler var: Daha fazla dayanamayıp,elini bırakıverenler…
daha ziyade ilişmek şeklinde sürdüyoruz irtibatımızı.. gönül bağımız yoktur.. hoş, zengin ve ünlü olmayınca haliyle hayat da pek iplemiyor kişiyi.. tutun tutunabilirsen..!
tutunadım..
belki de hayata tutundukça bazı şeyler kopmaya başlıyor..
tutunamamak daha iyi (belki)
Hayat halatına gres yağı sürülmemişse mümkündür. Ama genelde yağlıdır halat..