Trakya’da, Karadeniz’e çok yakın yerde Vize diye bir ilçe merkezi vardır. Hem târihî hem de güzeldir Vize… Henüz yedisini yaşarken buradan göçmüş olsak bile, Vize bizim doğum yerimiz ve yedi göbekten memleketimizdir. Bu yüzden, daha çok yaz mevsiminde Ora’yı ziyâret eder, gezer, tozar ve hasret gideririz. Bugün, onikibinden az fazla nüfûsuyla aslında küçük bir birimdir. Ne var ki, gezilip görülecek yeri çoktur Vize’nin. Bunun konuları temel olarak coğrafyası, tabiatı ve târihidirler. Karadeniz’e bakan yüzü orman, güneye bakan yamaçları gene orman veyâ en azından yeşildir. Vize’de bir yaz günü, piknik için ormana gitmiştik. Uygun bir yer bulup, yayıldık ve oturduk. Bir ara bacağımızda bir ıslaklık duymuştuk. Kalkıp baktık; küçük ve kırmızı bir şeyin üstüne oturmuşuz meğer. Çileğin yaprağını tanırız: bunu da çileğe benzetmiştik. Yanımızdakilerin de destekleriyle teşhis doğruydu. Çilekti bu; orman çileği veyâ yaban çileği. Ona Vize’de böyle deniyordu. Çevreye bakınınca daha başkalarını da görmüştük. Hepimizin birkaç tâne yiyeceği kadar da vardı. Geniş alanda arasak dahası da olabilirdi. Her neyse… Adını duyduğumuz ve fakat görmeyip yemediğimiz orman çileği veyâ yaban çileğini o gün tanımış, tadına da bakmıştık. Gerçekten güzeldi. Üstelik, hafif fakat hoş da bir kokusu (aroması) vardı. Bunlar fındıktan az büyük şeylerdi de, tadı açısından çevizden büyük kültür çileğiyle mukâyese bile edilmezlerdi. İşte böyle. Bizim orman veyâ yaban çileği dediğimize, belli ki bir de hamuçara deniyormuş. Buysa Lâzca’dan gelmiş gibi görünmektedir.
batıkaradeniz yaban çileğinin adı.. kırmızımsı renk te minik ve yuvarlak şekilde... deniz seviyesinden yüksek köylerde fındık ve ormanlık alanda doğal olarak yetişir....
Rize ve çevresinde, sahile yakın yerler dahil yol kenarlarında kendiliğinden bolca yetişen dağ çileğine 'Hamuçara' denir.
Vize’deki çilekler!
Trakya’da, Karadeniz’e çok yakın yerde Vize diye bir ilçe merkezi vardır. Hem târihî hem de güzeldir Vize… Henüz yedisini yaşarken buradan göçmüş olsak bile, Vize bizim doğum yerimiz ve yedi göbekten memleketimizdir. Bu yüzden, daha çok yaz mevsiminde Ora’yı ziyâret eder, gezer, tozar ve hasret gideririz.
Bugün, onikibinden az fazla nüfûsuyla aslında küçük bir birimdir. Ne var ki, gezilip görülecek yeri çoktur Vize’nin. Bunun konuları temel olarak coğrafyası, tabiatı ve târihidirler. Karadeniz’e bakan yüzü orman, güneye bakan yamaçları gene orman veyâ en azından yeşildir.
Vize’de bir yaz günü, piknik için ormana gitmiştik. Uygun bir yer bulup, yayıldık ve oturduk. Bir ara bacağımızda bir ıslaklık duymuştuk. Kalkıp baktık; küçük ve kırmızı bir şeyin üstüne oturmuşuz meğer. Çileğin yaprağını tanırız: bunu da çileğe benzetmiştik. Yanımızdakilerin de destekleriyle teşhis doğruydu. Çilekti bu; orman çileği veyâ yaban çileği. Ona Vize’de böyle deniyordu.
Çevreye bakınınca daha başkalarını da görmüştük. Hepimizin birkaç tâne yiyeceği kadar da vardı. Geniş alanda arasak dahası da olabilirdi. Her neyse… Adını duyduğumuz ve fakat görmeyip yemediğimiz orman çileği veyâ yaban çileğini o gün tanımış, tadına da bakmıştık. Gerçekten güzeldi. Üstelik, hafif fakat hoş da bir kokusu (aroması) vardı. Bunlar fındıktan az büyük şeylerdi de, tadı açısından çevizden büyük kültür çileğiyle mukâyese bile edilmezlerdi. İşte böyle.
Bizim orman veyâ yaban çileği dediğimize, belli ki bir de hamuçara deniyormuş. Buysa Lâzca’dan gelmiş gibi görünmektedir.
Mete Esin
batıkaradeniz yaban çileğinin adı..
kırmızımsı renk te minik ve yuvarlak şekilde...
deniz seviyesinden yüksek köylerde fındık ve ormanlık alanda
doğal olarak yetişir....