Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Rana Öztok 25.07.2006 - 19:54

Frankenstein; Mary Shelley'nin insan eleştirisi yaptığı ilham verici hikayesinin bana düşündürdükleri üzerine...

' Ama diğerlerine inanaıyorsun; Adem'le Havva'ya, cennetle cehenneme, iyiyle kötüye.. Bunların hepsi hurafedir.' *
Dr. Frankenstein, yıllar süren çalışmaları sonucunda 'yaşam sıvısı' nı bulmuş, manyetik alan oluşturarak hayatın kaynaklanmasını sağlamıştır. Bu yaşam sıvısı plasentayı hatırlatan, adeta hayatın ana rahminde yeşerdiğini akla getirmek için kullanılan bir sembol olan bir sıvı. Bu sıvıda gelişip sonunda bir insan biçimini alan yaratığın duruşuysa cenini andırıyor.
Bu inanılmaz keşfini öğrenen etrafındaki herkes Frankenstein'a kızmaktadır: 'Tanrı rolünü oynayamazsın! ' ama o, oynamak istiyor.
Yarattığı ise, insan misali, eksik ve kusurlu birmahluk. Dünyaya acı çekmeye gelmiş gibi, yalnızlık çeken bir bebek ve kimse ona yardım etmek istemiyor. Her şeye rağmen hayatta kalmayı başarıp bir gün doktorun karşısına yeniden çıktığı zaman ona şöyle haykırıyor: ' senin her şeyin vardı, benimse hiçbir şeyim yoktu! bana bir eş yap, bir kadın istiyorum! Bana bir eş yaparsan onu alır uzaklara giderim ve bir daha seni rahatsız etmem.'
Tıpkı tanrının Adem'e bir kadın eş yaratma hikayesi gibi, kadın erkeğe arkadaş olarak tasarlanıyor.
Fakat kadını yaratma sürecinde çıkan sorunlar nedeniyle bizim yaratık yine yalnızlığa mahkum oluyor. Sonunda da, her zamanki gibi, yine acı içinde ölüyor. Aslında, basbayağı acıklı bir hikayedir bu. Beni hüzünlendirir; çünkü kendi varlığımı görürüm onda. Hep acı içinde yaşamaya mahkum, yalnız doğup yalnız ölen insanoğlunu...
Mary Shelley, neden Lord Byron'un yakını olmayı hak ettiğini bu kitabıyla şüphesiz kanıtlamıştır.
İyi uyu; Frankenstein! Bizler de senin gibi kendi cinnetimizden bir varlık yarattık ve sonra ondan korkar hale geldik; çünkü kontrolümüzden çıkmıştı.
' Kendi korkularımızı cisimleştirdik ve hayal gücümüzle dehşet ürünü bir canavar yarattık. Bizler, yaratıcı deme gücünü gösterdik kendimize ve böylece tanrıya karşı gelmiş olduk. İnsan aklında var ettiği şeylerden kaçamaz. Şimdi onu geldiği yere geri göndermeliyiz _ aklımıza. Tanrıyı öldürdüğümüz gibi, tanrı zaten çoktan öldü! ' **
Sonunda yarattığımız şey bizim ölümümüz oldu. Belki tanrı da tıpkı bizim şu an yaptığımız gibi, yarattığı şeyler kendini öldürmeden önce onları öldürmeye çalışıyor. Ama bu, tanrılığın kaderi değil midir? Tanrı da, yarattığı zavallı ve iğrenç insanlar tarafından çarmıha gerilmedi mi? Ne? O bir benzeriydi de herkese bir oyun mu oynandı? Peki o zaman İsa'nın kahramanca kendini feda edişi nerde kaldı? ...... sonradan gönderilen kutsal düzeltme yazısına yürekten inanıyorum; mutlaka tanrı göğe yükselmiştir ve hatta _ neden olmasın_ yağmur olup üzerimize bile yağıyordur...

* Dr.Frankenstein'dan
** Gothic filminin diyaloglarından

Mâi Eflatun 19.12.2005 - 22:39

bizim ufaklıklar arkadaşın adını hatırlayamadılar(francheska) ve ona en yakın bildikleri bir isimle seslendiler :))) elbette frankenstein! ! :))

Gülçin Yilmaz 04.09.2005 - 12:20

bi ara bundan yapmayı düşünmüştüm!
birinin bedenini, birinin gözlerini, birinin zekasını ve bi diğerinin birikimini biraraya getirip...
niye vazgeçtim: ben ne uğraşacam, onnar uğraşsın ;)