Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Hüseyin Bozkırlı 18.07.2009 - 16:10

Emine Işınsu'yu Sancı romanı ile tanıdım. Onu geç tanıdım. Geç tanıyışıma kızgınlığımı bir ben bilirim. Sancı romanını çok hoşuma gitti. Ve kendisi serisini yapmak için çabaladığım ilk yazardır. 13-14 kitabından 7'sine sahip olmaktan dolayı mutluyum.

Bu hafta içinde Canbaz ve Kafdağı'nın ardındasında ki romanlarında beni yaşattı....

Emine Işınsu bugün sol cenahta olsaydı, Ne Yaşar Kemaller, Ne Orhan Pamuklar v.s v.s'ler o sahte birincilik kürsülerinde yer alırdı.

Allah sağlığını uzun ve hayır etsin... Nice yeni eserlere

Kathleen Kelly 26.02.2005 - 16:10

***çiçekler büyür*** süper kitaptı.. 2 yıl önce okudum ama hala aklımda..

Beyza 28.01.2005 - 16:21

Kücük dünya benimde gönül kitabligimda oturdugum kitablarimdan biriydi bir zamanlar lakin büyüdükce yasanan duygularin ne kadar acizane oldugunu gördüm basiretsiz ve iradesiz bir kac duyguya yenilmenin o inanilmaz hosnutsuzlugunu idrak ettim nurun murati esine ragmen sevmesini masum bulmadim hic zaten masumda degildi.

Tarhan Tekelioglu 25.06.2003 - 00:59

ak topraklar adinda kerkük türklerinin dramini anlatan romani,
bulgar zulmünü anlatan bir baska romani var..
milliyetci...
galiba irkci degil...
türk edebiyati vakfi (tedev) cevresinde sevilen ve tutulan bir yazardir

Tarhan Tekelioglu 25.06.2003 - 00:59

sair halide nusret zorlutuna'nin kizi..

Tarhan Tekelioglu 25.06.2003 - 00:58

BİR GECE YILDIZLARLA

----------


'Pat' diye düşüverdi kulağı önüme; acı sarı, inadına sarı, tastamam onun sarısıydı, dönüp duruyordu. 'Fazla, bu kadarı fazla! ' diye düşünemedim bile, yıldızlı; geceden; bir, iki, üç, beş yıldız, bir o kadar ay fırladı salkım saçak ve ah samanyolu; ille samanyolu: Çılgın!
Hücrelerimin her birine, bir kelebek takılmış gibi, pır pır uçtum.. Kara selvi, ay ışığına mahkum; aslında sevdasıdır bu. Uçup durmaktayım...

Olur mu, kulak kesilip de yollanır mı? 'Beğendik' dediysek yani, 'Para yerine iş görür..' dediysek yani? Kesip, yollamış işte bana. Ben, sokak kızı, serseri mi serseri.. Uçarken, uzun uzun eteklerim bacaklarıma dolandı, çok güldüm.

Adam da gülmüş.. çok gülmüş; gözlerinden yaş yerine kıvılcımlar akmış.. Hepsini tek tek toplayıp, evlerin bacalarına duman yapmış: 'Onun saçlarıdır.' demiş. Saçlarım buğday tarlasıydı oysa, hastahanenin arka penceresinden gözlediği... Keşke gülse diye, bunu hatırlattım, daha fazla ciddileşti. -Onun ciddiyeti, hüzündür- Omuzlarını silkti:

'Ressamım.' dedi, 'Gelen her yeni gün, tekrar bakar, yeniden görürüm.'

Sahi, o kadar ressam ki.. samanyolunda parıldıyorum.

Ben, adam ve yıldızlı gece, Paris sokaklarında ay çiçeği toplamaya çıktık. Kaldırım diplerinden sular aktı; çeri çöpü, olanca pisliği sürükledi... Yavaşça, çok dikkatli, hiç ses çıkarmadan, kulağı sulara bıraktım. Bin bir noktadan tek ses! Yoksa gök mü gürledi ve adam irkildi, sarsıldı:

'Ne yaptın? ' diye sordu.

Ben de ona sordum: 'Neden kestin kulağını? '

Gözleri büyüdü, büyüdü. Büyük acı oturdu içlerine: 'Ah ağrıyor..' dedi, 'Ağrıyor.. kafam..kafam! '

Yıldız ışığında elmacık kemikleri, çok iri, çok parlaktı. Elmacık kemiklerinde yüzümü gördüm; ben, sokak kızı serseri mi serseri.. titredim! Başımı çevirip sulara baktım; belki orada, çok uzakta bir yerlerde durup durmaktaydı kulağı. Keşke koşabilseydim.. koşabilirdim de. Ya niçin çakılmış gibi durdum yerimde? Korkuyordum; boş avuçlarımı gösterip ona, kahkahalar attım. İki büklüm olup kıvrandı, çöktü kaldırıma:

'Yanıyorum.' dedi, 'Yanıyorum, ne yaptın? '

'Ya sen, ne yaptın? ' dedim.

İnledi: 'Aşığım.:' dedi.

Fısıldadım: 'Kulağına mı? '

'Güzele! ' dedi.

Uzandım; 'Güzel, benim işte.' dedim. 'Benim, kalk haydi.'

Ellerimi itti, kalkmaya davrandı, sendeledi, kalktı.. yürüdü. Peşinden gittim, usul usul konuştum; sevda masalları anlattım. İşitmedi, kafasını duvarlara vura vura yürüdü, peşinden gittim.. düşürdüğü çiçekleri topladım.

Sabaha kadar yürüdük Paris sokaklarında. Paris sokaklarında, sabaha kadar sular aktı, sular birbirine kavuştu, sular ayrıldı. İri, sarı ay çiçekleri açıp, soldu.

Güneş doğarken yoruldu: 'Kulağını arıyorsan, boşuna.' dedim, 'Onu atalı çok vakit geçti, belki yüz yıl.'

Dönüp, bana baktı, gözleri duru mavi; soluğumu tuttum: 'Ne kulağı? ' diye sordu.

'Hani kesip, armağan diye bana yollamıştın.'

'Hatırlamıyorum.' dedi, 'Hem sen de kimsin? '

'Ben sevdiğin.. ben, uğruna kulağını kestiğin..'

Başını salladı iki yana: 'Sizi tanımıyorum küçük hanım.' dedi, elinde kalan sarı çiçekleri göğsüne bastırdı: 'Bunları götürüp, vazoya koymalıydım.' dedi, yürüdü. Artık gitmedim peşinden çünkü o an bildim ki kulak bende kanamaktadır, hep kanayacaktır.. O an bildim ki adam bunu, hiç bilmeyecektir. O an, ateş düştü içime.

'Yanıyorum.' dedim. 'Yanıyorum.'

'Öyleyse koş! '; seslendi: 'Koş.. koş.'

Koşup yıldızlara, aylara karıştım, döndüm. Karıştım lacivert göğe, döndüm: 'Aşığım! ..' Haykırdım: 'Aşığım! '

Adam, hepimizi takıp fırçasının ucuna.. aşkla boyadı.

(Yazarın 'Bir Gece Yıldızlarla' adlı kitabından...)

Tarhan Tekelioglu 25.06.2003 - 00:57

emine isinsu-öksüz