© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ne de güzel duruyordu o renk öyle güneş yanığı teninde; kadife çiçeği misin Sen¿.. Yanı başımdan sessiz sedasız süzülüp giderken belki de beni mutlu eden tek şey aramızdaki (batındaki) mesafelerin (zahirde) dirsek temasına inmesi oldu, her ne kadar kolumuzu kaldırmaya mecalimiz olmasa da...
23:38
Bu zamanı sevdim...
(Sadece) Uykundan öpüyorum..
Gördüğün üzere gecenin bir yarısına kadar Seninle uğraşınca rüyamda da Seni gördüm :) Ve rüyalarda buluşmak güzeldi; dediğim gibi, özlemişim...
Rabbimin mucizesi yüzün misali, günün güzel, günün aydın olsun; günaydınlar Kraliçe Hazretleri
2:22
Ve ruhumda Sen dolu, bugünü yokluğunla idam ederken Sen'li yarınlara gözlerimi açmak ümidiyle...
Bugüne kadar hayatına aldığın tüm insanlardan benden daha fazla ilgi ve sevgi görmüş/gözlemlemiş olabilirsin ama o iş öyle değil; bu dipnot burada kalsın!
O defteri zat-ı aline sunamayacağımdan mütevellit buraya yazar çizerim ab-ı hayatım, nefesim, dünyaya geliş sebebim, kalbimin özgürlüğe kanat çırpan kuşlar misali atışı, kömürüm, siyah zeytinim, kara böcüğüm; Seni yaradana kurban olurum, Senin yollarına ölürüm... Seni dünya gözüyle tekrardan görüp tüm ciddiyetimle yanından geçerken içimde fırtınalar kopup ölüp ölüp dirileceğim, dizlerimin titreyip de dimdik yürüyüp yanından geçeceğim, dönüp arkaya bakmak istesem de yutkunup yoluma gideceğim günün gelmesi için sabırsızlanıyorum.. Ve bil ki bu an ve bu an'ın tekrarları için yaşıyorum. Senin sevgin ve bu dünyada var olduğunu bilmek, beni öylesine hayata bağlıyor ki..
Bil ki şu kalbim hiçbir şeyi ve hiç kimseyi sevmedi Seni sevdiği kadar; yazarken dahi nefesimin daraldığını göğsümün tam ortasında hissediyorum. Özledim, inanılmaz özledim, tarifsiz özledim Seni; kollarım sararken narin bedenini kemiklerini kırsam, özü bal peteği tenini öperken etlerini koparsam yine de yetmeyecek kadar özledim Seni... Ve Senin yollarına paspas olmuş nefsimi hiçe sayıp, dilimi lâl eyleyip sözümü mühürlediysem bil ki üzülmene tahammül edemediğim içindir, yüzleşeceğim tüm acı gerçeklere rağmen...
Şu an o kadar Sen doluyum ki... Yere düşüp kırılsam 1001 parçaya Sen diye dağılacak gibiyim.. (Ve beklenen soru aklın arka planında belirir, "Sadece şu an mı¿" :) An dediğimiz kavram o kadar göreceli ki; kimine göre saniyenin bilmem kaçta biri, kimine göre koca bir ömür gibi... Tekrarlıyorum; şu "an" o kadar Sen doluyum ki; gerisini Sen hesap et..
Olsak yine 70'lerde,
En saf, dolu hakiki hisler,
Gözle, beni elinde güller,
Pencereden sana boylanım...
Bana özel veyahut değil; lakin ben bir durumunla hayata tutundum ve şu an kendimi tüm dünyayı karşıma alıp yine de muzaffer olacak kadar güçlü ve ümit dolu hissediyorum. İnsana mutluluk ve enerji veren ne kadar hormon varsa hepsi aynı anda, tüm bedenimde salgılandı; ben bu hissi en son nefesin nefesimde, ruhun ruhuma karışıyorken yaşamıştım...
Bu arada ilk paylaştığın durum bir silindi sanki, gözümden kaçmadı :) Ayrıntılar önemli :)
Uzun bir aradan sonra bugün Seni görmek, mutluluğuna ve bu mutluluğun yansıması cennet gülüşüne şahit olmak beni ziyadesiyle mutlu etti; dilerim ki yüzünden mutluluk temalı gülücüklerin eksik olmasın. Kandilin mübarek olsun; eminim ki bugün ibadet edeceksindir ya da dua edeceksindir, Rabbim dualarını kabul eylesin. Dert ve keder kalbinden uzak olsun. Saçının teline en ufak bir zarar gelmesin. Rabbim Seni esirgesin ve korusun.
Bil ki Sana çok sinirlendim ve bunu bir kenara yazdım! Ve bu iyi birşey değil...
Sayılı zaman misali, Sen'den yadigar kokunu buram buram içime çekerek özlemekle meşgulüm Seni; acizliğimden değil, sevdiğimden...
Bugün, işten gelip de evine geçtikten sonra seninle saatlerce konuşmak isterdim. Konuşmak derken, bugün özelinde benim söyleyecek belki de hiçbir şeyim olmayabilirdi ama eminim ki senin paylaşmak isteyeceğin çok şey vardı/r. Malum konuya bir girdiğin zaman uzun uzun anlatırdın hep, bugün belki de yapbozun hiçbir eksik parçası kalmazcasına anlatırdın bana. Ben de seni derin bir huşu ve sabırla dinlerdim. Sonra vakit bu saatleri biraz geçe kapatırdık telefonu; sen bir nebze de olsa hafiflemiş, ben de tarif edemeyeceğim duyguları yaşıyor olurdum... Tabi son konuşmamızın içeriğinden sonra benim seni aramak gibi bir hakkı kendimde görmediğimi biliyorsundur, yani sebebi bu. O içerikten sonra ihtiyaç duyduğun kişi kategorisinde olup olmadığım hususu da tartışılır, değilsem de haklısın ve ben de saygı duyuyorum gördüğün üzere. Burası benim beklentisiz iletişim diyarım ve burada Sen hep varsın, kalemimin ucunda, o kara gözlerinle koca koca bana bakıyorsun ve benim sözlerim Sana hep sevgi dolu hayat buluyor... Bil ki eller semaya açıldı ve fatihalar okundu, Seninle gurur duyan cennetteki bir melek için..
Bil ki Seni çok özledim, çokkkk...
Bil ki acını paylaşıyorum ve tüm dualarım cennetteki bir melek için... Rabbim sana sabır ve metanet versin içten içe pek bir sevdiğim
Hep peşinden koştuğum küçük ihtimaller gerçekleşir de denk gelip okur isen bil ki verdiğin sözden seni azad ettim, istediğin her an numaramı da silebilirsin "."
Sadece ikimize ait, ikimize özel olan hesabını kapatarak şahsımda yarattığın aydınlanmadan dolayı derin teşekkürlerimi sunuyorum. Bir beklentim zaten yoktu, bunu konuşmuştuk. Ama o hesabın varlığı, onca yaşanan, paylaşılan ve hissedilene binaen anlamlıydı. Artık bir anlamı kalmadı... Sen bir devri kapattın, yeni bir devri açtın kalbimde, Kavimler Göçü misali, Fransız İhtilali benzeri! Sessiz sessiz Ceren'i yaşattığım devirden Ceren'i hiç yaşanmamışcasına söküp atacağım devire geçiş yaptım; bu bir Milat'tır, tarihe not alınsın!
İçindeki burukluğu biliyorum; lakin bil ki ve eminim ki annen Rabbimin cennetinde. Rabbim sizi, vakti geldiğinde cennetinde buluştursun...
Annen, yarın mezarını ziyaret edip de gözyaşları döktüğün vakit Seni izliyor ve Senin gibi bir evlat dünyaya getirdiği için huzur içinde olacak...
Senden ve Sana dair olan herşeyden bi haber... Umarım iyisindir, hayatında herşey yolundadır ve hayranı değil, kurbanı olduğum cennet yüzünden bebek gülüşlerin eksik olmuyordur; Rabbim Seni esirgesin, korusun, saçının teline, tırnağına zarar gelmesin...
Olur da üstün açılırsa evrene gönderdiğim sevgim Seni bulsun, narin tenini sıcacık sarsın, yorganını aratmasın... İyi geceler, tatlı rüyalar kara böcüğüm; bu gece de Seni çokkkk seviyorum...
Günün birinde, bu saatlerde, bir koltukta Sen, çaprazında ben, tatlı tatlı birşeyler anlatıyordun. Ben hiçbir şey anlamıyordum, sadece Seni izliyor ve Sana aşık oluyordum... O an'a geri dönmek ister miyim bilmiyorum; çünkü Sana bulanan her vakit gelmekte olan bir Sensizliğin başlangıcıydı benim için... (Suçlamıyorum. Seni ve hayattan beklentilerini anlıyor ve Sana hak veriyorum; bu yazdığım olayın ben boyutu.) Ama elimde olmayan ve içimden atamadığım bir şey var ki Seni buram buram özlüyorum... Ve en çok da Sensizliğe alışmaktan korkuyorum...
O kadar aklımdan çıkmıyorsun ki aklıma gelmeye fırsatın olmuyor...
Tam da şu an içimden ne geçirdim biliyor musun?
Ne var tam İncek'e dönerken arasan...
Hadi iyisin; tam bu saatte "Artık uyanman lazım!" diye arayıp Seni küfretmenin eşiğine de getirebilirdim :) Günaydın
Günün birinde o küçük ihtimal gerçekleşir de şu yazdıklarıma denk gelir, okursan beni Raif Efendi olmakla suçlamamanı rica ediyorum; ben Senin için çabalamayacak bir insan değilim ama benim çabalamamam lazım!..
Avuçlarının içlerini öperken ruhumda uyandırdığın hissiyat ve damağımda bıraktığın lezzet tadında bir gün diliyorum Sana; aşık olduğum dişlerin hep görünsün gülmekten. Günaydın uzaktan, usul usul sevdiğim...
Dehşet dolu duyguların yansıdığı cümlelere bir es verirsek;
Seni bugün de çok seviyorum...
Nedenini bilmiyorum ama (içimden bir türlü atamayıp) kuytu köşelere gizlenen özlemin bugün sobe demeye koşarcasına gün yüzüne çıktı... Düşünsene; içimde bir boşluk var ve o acıyor. Hacimsiz ve tarifsizce içimde birşeyler acıyor. Sanki vücudumdaki tüm damarlar birden patlamış da ben elimle hangi birini kapatacağımı şaşırmışcasına özlemin fışkırıyor ruhumdan. Ve ben tüm bu anomali içinde, her zamanki gibi, bana yakışan şekilde davranmak ve sana verdiğim söze uymakla lanetlendim. Hayal ediyorum, karşımda olduğunu ve Sen'li tüm duygularımı sırtlanıp Sana taarruz ettiğimi, canlı canlı etlerini parçaladığımı hayal ediyorum (ya da bunu şu an aşırı istiyorum), yine de yoksunluğuna çare olmuyor ya da hayaller gerçek olsa diyorum...
Şu an Sana sımmmmsıkı sarılsam zaman mı durur yoksa kalbim mi? Peki cennet kokunu ciğerlerime çeksem aldığım son nefesim olur mu? Ya bana bakarken melülleşen gözlerine denk gelsem; o an, bunca yıllık hayatımın gözlerimin önünden geçen film şeridi olur mu? Sırat'ın diğer ucunda görsem Seni; heyecandan dizlerimin bağı çözülür de kalakalır mıyım oracıkta? Dengemi kaybetsem, cehennemin dibini boylasam, bekler misin günahlarımı dökmemi? Yalan dünyada olamadık ama, sonsuzlukta biricik huri'm Sen olur musun?...
Ben çok özledim Seni...
Mesajlarımızı okudum ve bir ayrıntıyı fark ettim. Biz ne zaman bir şeye niyet etmiş ve onun üzerine ayrıntılı planlamalar yapmışsak hiç olamamış. "Kul olan yapar, kader güler." sözünün yaşayan kanıtları olabiliriz :)