Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Fatih Yılmaz 27.07.2007 - 13:08

'...hepimiz,demirden bahçe masasının etrafına oturduk...Ben,biraz sonra,uykum kaçmış olarak,yatağımda geçireceğim acıklı saatleri şimdiden aklıma getirmek istemiyordum ve bunun için de,hemen önümde duran korkunç uçurumun üstünden beni öbür tarafa geçirecek bir köprü kurarcasına fikrimi daha uzak bir istikbale imale ederek bu saatleri yarın,nasıl olsa unutacağımı düşünüyordum...Fakat,bu manevi tedbirlerle de ayrıca gerginleşen beynim,vire anneme doğru dikmekte olduğum yandan bakışlarım gibi bir türlü kendi kaygısına yabancı tesirlere açılamıyordu...Gerçi,birtakım düşünceler kafama girebiliyordu,fakat,beni avutabilecek bütün gevezelik tuhaflık unsurlarını dışarıda bırakmak şartiyle...Tıpkı,bir hastanın mevzii anesteziyle yapılan bir ameliyat esnasında,her şeyi duru bir şuur ile seyredip hiçbir acı duymayışı gibi ben de şu anda,mesela çok sevdiğim şiirleri ezbere okuyabilirdim -hiçbir heyecan,hiçbir zevk duymadan; büyük babamın,Swann'a Audiffret-Pasquier dükasından bahsetmek için kıvranışlarını seyredebilirdim- hiçbir gülme arzusuna kapılmadan...'