Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Demet Taşocak 09.07.2011 - 21:53

yaşanamayanları yaşamak da bir çelişki - ya da sözcük oyunu- değil.

istek, arzu, ihtiras...- hangi düzeyde olursa olsun;

gidiyor, olsun istiyor, arzuluyor, gerçekleştirmeye çalışıyor;

ama, gerçekliğin kendisi eksik kalıyor, gelmiyor, olmuyor...

oysa, olmuyordur! ...

ama, kabullenmez bunu: olmalıdır; olmalımış; olmalımıştır.

dili de gerçekliği de zorlar

.....

sonra, ben boyuneğerim (iki durum da da...):

ama o, hiç ödün vermez - takırdatır durur kıskacını, herzamanki gibi...

......

çünkü o, zamanın dışında bir varoluş sürdürüyor galiba.

zaman ne yaptırıyor onu, ne de eskitiyor (oysa benim yaşlanmam...) :

bengi bir 'gençlik' içinde, yönelimlerini, arzularını, özlemlerini - hayallerini- canlı tutuyor, sürdürüyor, gerçekleşmelerini bekliyor-benden...

......

benim için anı olan şeyler, onun için zamanın hiç yıpratamadığı gerçekler...

.......

zamanın dışında sanki:

benim, diyelim, yirmibeş yıl önce yaşadığım birşey onun için 'şimdi-burada' olan bir şey olarak varlığını - ve etkinliğini- sürdürüyor:

yalnızca bir anı da olmuyor bu;

kanlı canlı bir gerçek, san ki...

.......

daha doğrusu, 'zamanın dışında' olduğu herhalde söylenemez - zamanı çok iyi bildiğini biliyorum çünkü-;

daha çok, sanki, zamanı yoketmek istiyor.

zamandan kurtulmak istiyor.

benim en çok gereksediğim; eksikliğinin sıkıntısını en çok çektiğim-ama bol bol çarçur ettiğim-, zaman, onun için yokedilmesi gereken bir şey.

- ama zamansız varolamaz ki...

-bunu da biliyor sanırım

.......

hiçbir şeyi unutmuyor olmalı-o, benim bengi belleğim....

.......

benden de eylem istiyor;

oysa ben, onunla uğraşmaktan, eylemde bulunamıyorum. ben eylemde bulunmağa hazır olduğumda da, o bunu istemiyor.

belki, tam da bana bir şeyler yaptırmağa çalışmasından dolayı, benim bir şeyler yapmama engel oluyor.

.........
sonsuzca bu devam ediyor...