karanlıkta kurşunîi derisi kırmızıya boyanan baltabaş gemi ingiliz torpitosudur. ve dalgaların üstünde sallanarak alev alev yanan: şaban reisin beş tonluk takası.
kerempe fenerinin yirmi mil açığında, gecenin karanlığında, dalgalar minare boyundaydılar ve başları bembeyaz parçalanıp dağılıyordu. rüzgar: yıldız - poyraz. esirlerini bordasına alıp kayboldu ingiliz torpitosu. şaban reisin teknesi ateşten diregiyle gömüldü suya.
arheveli ismail bu ölen teknedendi. ve şimdi kerempe fenerinin açığında, batan teknenin kayığında emanetiyle tek başınadır, fakat yalnız değil: rüzgârın, bulutların ve dalgaların kalabalığı, ismail'in etrafında hep bir ağızdan konuşuyordu.
arheveli ismail kendi kendine sordu: «emanetimizle varabilecek miyiz? » kendine cevap verdi: «varmamış olmaz.»
gece, tophane rıhtımında kamacı ustası bekir usta ona: «evlâdım ismail, » dedi, «hiç kimseye değil, » dedi, «bu, sana emanettir.»
ve kerempe fenerinde düşman projektörü dolaşınca takanın yelkenlerinde, ismail, reisinden izin isteyip, «şaban reis, » deyip, «emaneti yerine götürmeliyiz, » deyip atladı takanın patalyasına, açıldı.
«allah büyük ama kayık küçük» demiş yahudi. ismail bodoslamadan bir sağnak yedi, bir sağnak daha, peşinden üç-kardeşler. ve denizi bıçak atmak kadar iyi bilmeseydi eğer alabora olacaktı.
rüzgâr tam kerte yıldıza dönüyor. ta karşıda bir kırmızı damla ışık görünüyor: sıvastopol'a giden bir geminin sancak feneri.
elleri kanayarak çekiyor ismail kürekleri. ismail rahattır. kavgadan ve emanetinden başka her şeyin haricinde, ismail unsurunun içinde. emanet: bir ağır makinalı tüfektir. ve ismail'in gözü tutmazsa liman reislerini ta ankara'ya kadar gidip onu kendi eliyle teslim edecektir.
rüzgâr bocalıyor. belki karayel gösterecek. en azdan on beş mil uzaktır en yakın sahil. fakat ismail ellerine güvenir. o eller ekmeği, küreklerin sapını, dümenin yekesini ve kemeraltı'nda fotika'nın memesini aynı emniyetle tutarlar.
rüzgâr karayel göstermedi. yüz kerte birden atlayıp rüzgâr bir anda bütün ipleri bıçakla kesilmiş gibi düştü.
ismail beklemiyordu bunu. dalgalar bir müddet daha yuvarlandılar teknenin altında sonra deniz dümdüz ve simsiyah durdu. ismail şaşırıp bıraktı kürekleri. ne korkunçtur düşmek kavganın haricine. bir ürperme geldi ismail'in içine. ve bir balık gibi ürkerek, bir sandal bir çift kürek ve durgun ölü bir deniz şeklinde gördü yalnızlığı. ve birdenbire öyle kahrolup duydu ki insansızlığı yıldı elleri, yüklendi küreklere, kırıldı kürekler.
sular tekneyi açığa sürüklüyor. artık hiçbir şey mümkün değil. kaldı ölü bir denizin ortasında kanayan elleri ve emanetiyle ismail. ilkönce küfretti. sonra, «elham» okumak geldi içinden. sonra, güldü, eğilip okşadı mübarek emaneti. sonra... sonra, malûm olmadı insanlara arhaveli ismail'in âkıbeti... Nazım...
Arhavi ilçemiz (kapisre) Artvinin hatta doğu karadeniz bölgesinin en modern yerleşim yerlerinden biridir.Hatta buralar için karadenizin parisi diye bir tabir de vardır. Sebebi ise buranın gençlerinin bayan olsun erkek olsun çok güzel giyinmeleridir. Aynı zamanda Cengiz Kurdoğlununda memleketi olan ilçe kıyı şeridiyle ve yeşilliğiyle adeta bir cennet parçasını andırıyor.
fsfs
karanlıkta kurşunîi derisi kırmızıya boyanan
baltabaş gemi
ingiliz torpitosudur.
ve dalgaların üstünde sallanarak
alev alev
yanan:
şaban reisin beş tonluk takası.
kerempe fenerinin yirmi mil açığında,
gecenin karanlığında,
dalgalar minare boyundaydılar
ve başları bembeyaz parçalanıp dağılıyordu.
rüzgar:
yıldız - poyraz.
esirlerini bordasına alıp
kayboldu ingiliz torpitosu.
şaban reisin teknesi
ateşten diregiyle gömüldü suya.
arheveli ismail
bu ölen teknedendi.
ve şimdi
kerempe fenerinin açığında,
batan teknenin kayığında
emanetiyle tek başınadır,
fakat yalnız değil:
rüzgârın,
bulutların
ve dalgaların kalabalığı,
ismail'in etrafında hep bir ağızdan konuşuyordu.
arheveli ismail
kendi kendine sordu:
«emanetimizle varabilecek miyiz? »
kendine cevap verdi:
«varmamış olmaz.»
gece, tophane rıhtımında
kamacı ustası bekir usta ona:
«evlâdım ismail, » dedi,
«hiç kimseye değil, » dedi,
«bu, sana emanettir.»
ve kerempe fenerinde
düşman projektörü dolaşınca takanın yelkenlerinde,
ismail, reisinden izin isteyip,
«şaban reis, » deyip,
«emaneti yerine götürmeliyiz, » deyip
atladı takanın patalyasına,
açıldı.
«allah büyük
ama kayık küçük» demiş yahudi.
ismail bodoslamadan bir sağnak yedi,
bir sağnak daha,
peşinden üç-kardeşler.
ve denizi bıçak atmak kadar iyi bilmeseydi eğer
alabora olacaktı.
rüzgâr tam kerte yıldıza dönüyor.
ta karşıda bir kırmızı damla ışık görünüyor:
sıvastopol'a giden bir geminin
sancak feneri.
elleri kanayarak
çekiyor ismail kürekleri.
ismail rahattır.
kavgadan
ve emanetinden başka her şeyin haricinde,
ismail unsurunun içinde.
emanet:
bir ağır makinalı tüfektir.
ve ismail'in gözü tutmazsa liman reislerini
ta ankara'ya kadar gidip
onu kendi eliyle teslim edecektir.
rüzgâr bocalıyor.
belki karayel gösterecek.
en azdan on beş mil uzaktır en yakın sahil.
fakat ismail
ellerine güvenir.
o eller ekmeği, küreklerin sapını, dümenin yekesini
ve kemeraltı'nda fotika'nın memesini
aynı emniyetle tutarlar.
rüzgâr karayel göstermedi.
yüz kerte birden atlayıp rüzgâr
bir anda bütün ipleri bıçakla kesilmiş gibi
düştü.
ismail beklemiyordu bunu.
dalgalar bir müddet daha
yuvarlandılar teknenin altında
sonra deniz dümdüz
ve simsiyah
durdu.
ismail şaşırıp bıraktı kürekleri.
ne korkunçtur düşmek kavganın haricine.
bir ürperme geldi ismail'in içine.
ve bir balık gibi ürkerek,
bir sandal
bir çift kürek
ve durgun
ölü bir deniz şeklinde gördü yalnızlığı.
ve birdenbire
öyle kahrolup duydu ki insansızlığı
yıldı elleri,
yüklendi küreklere,
kırıldı kürekler.
sular tekneyi açığa sürüklüyor.
artık hiçbir şey mümkün değil.
kaldı ölü bir denizin ortasında
kanayan elleri ve emanetiyle ismail.
ilkönce küfretti.
sonra, «elham» okumak geldi içinden.
sonra, güldü,
eğilip okşadı mübarek emaneti.
sonra...
sonra, malûm olmadı insanlara
arhaveli ismail'in âkıbeti...
Nazım...
Arhavi ilçemiz (kapisre) Artvinin hatta doğu karadeniz bölgesinin en modern yerleşim yerlerinden biridir.Hatta buralar için karadenizin parisi diye bir tabir de vardır. Sebebi ise buranın gençlerinin bayan olsun erkek olsun çok güzel giyinmeleridir.
Aynı zamanda Cengiz Kurdoğlununda memleketi olan ilçe kıyı şeridiyle ve yeşilliğiyle adeta bir cennet parçasını andırıyor.
ARHAVİ BİR YAŞAM FELSEFESİDİR.
Artvin'in ilçesi.
karadenizin parisi