Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Ahmet Bayrak 25.03.2007 - 16:59

Yaşlı bir adam... Sabahın erken saatleri... Telaşlı adımlarla çıkar eviden. Küçük ama hızlı adımlarıyla sokakta ilerlemektedir. Birden bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanır. Hafif yaralanmıştır.
Olayı görenler koştururlar, yerdeki yaşlı adamı kaldırır en yakın sağlık birimine ulaştıırlar. Önce pansuman yapılır yaşlı adama. Sonra biraz beklemesi gerektiğini kırık gibi bir şeyin olup olmadığını anlamaları için röntgen çekilmesi gerektiğini söylerler.
Yaşlı adam huzursuzlanmıştır.; 'Acelesi vardır, bu nedenle röntgeni bekleyemeyeceğini söyler'. Kendisine bu kadar acelesinin nedeni sorulduğunda da açıklamaya başlar.
'Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum'
'Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz' denir kendisine.
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile:
'Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor'
'Ama madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz? '
Yaşlı adamın sesi itirazının gücünü vurgular:
'Ama ben onun kim olduğunu biliyorum'

Nacide Schmid 07.06.2006 - 22:53

harika bir sey


hergun her dakika yeni insanlar taniyorsunuz
hergun yeni hersey

Bahar Deniz 07.06.2006 - 22:46

kendine,bedenine,ruhuna ve aklına iyi bakmayan onların şükrünü veremeyen herkes yada hepimiz bedelini ödemeye hazır olmalıyız.

yoook bakıyorda bir şeyler başımıza geliyorsa bunun sonundaki ödül için sabretmeliyiz.

üüüfff amma da yazdım dimi?