şimdi sen habersiz solumaktasın havayı....dumanını verdiğin sigaranda gözün..ellerin cebinde,saçlarında rüzgarla dolanıyorsun..dudağında kulağında kalan son şarkının melodisi,aklında yeni hayallerin..ben? ? artık sana çıkan tüm yollarım karanlık...içime damlayan her gözyaşı senden yoksun.....
yürekteki çöpleri atarken gülümseyebiliyorsam, hayata bir gol atmışımdır diye düşünüyorum.. ölüm karşısında dahi ağlamak gereksiz geliyor.. kabullenmemek gibi birşey.. canım yandığında bile böğüre böğüre ağlamadım.. birkaç damla düşerse ne ala.. ağladığımda boğazım kuruyor, ne bileyim sesim bir süre sonra abdullah abi gibi çıkıyor..
böylesi sevdiğin için, bir kördüğüm oldu için... ağlıyorsun için için... demedimmi sana gönül... sen istedin ben dinledim,senden ayrı olmaz dedim... en sonunda bende sevdim...
Ağlamak; insanın kaybettiği bir şeyin üzüntüsü, pişman olacağı bir işi yapyığını anlamasının bir sonucudur. İnsan, üzüntüsünü en gerçek ağlayarak yaşar. Kötü bir yaşanmışlığın sebeplerini ve devamında neler olacağını en içten gerçekleriyle kavrar, belki de tedirgin olur ve üzüntüsü artar.Ne olursa olsun insanlar hayatlarının her döneminde ağlamaya mahkumdurlar...
öyle zamanlar olur ki acım kendime bile ait olmadığında dos acısıyla içim kan ağlar belki ama tek gözyaşı dökemem yanar gözlerim canım acır ama benim gözyaşlarım içime akar
..ta basarisizim kolay aglayamam ama güzel aglarim agladigimda masumlugun zirvelerinde dolasirim bu yüzden cok sik cikamiyorum zirvelere...yükseklik korkum var muhtemelen sebeb bu :)
hayatta cevabını biLemediğimiz yada vazgeçemedikLerimize sunduğumuz ama onLarın hiçbir zaman biLmedikLeri güzeLLik.
şimdi sen habersiz solumaktasın havayı....dumanını verdiğin sigaranda gözün..ellerin cebinde,saçlarında rüzgarla dolanıyorsun..dudağında kulağında kalan son şarkının melodisi,aklında yeni hayallerin..ben? ? artık sana çıkan tüm yollarım karanlık...içime damlayan her gözyaşı senden yoksun.....
Bende bulunmamak
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misali?
ağlayanlar değil ağlatanlar utansın......
Tefekkürümün tesbihi...
istemediğim dikenin dibimde bitmesi gibi nefret edip çok sık yaptığım eylem...
Bisde bu aralar bol ama geçecek.
geliyodu as kalsın...
bir gün gelipte karşına çıkınca, başkası varsa dilinin ucunda beni ağlatma...
merhamet,rahatlamak,çok güzel bir olay,gözyaşı ve ben :)
ruha sukunet verir..
ağladıkça ben kayıp gider yelken...
dünya yıkılır düş avına atılır..
bağışlayın kuşlar gömdüm acıları.....
sevinçten de ağlanıyomuş :)))
Valla geçenlerde ağladım ama neye ağladığımı unttum.
Yaşlanıyorum artık.
oluyor bazen nedensiz yere,yada değmeyecek şeylere....
yürekteki çöpleri atarken gülümseyebiliyorsam, hayata bir gol atmışımdır diye düşünüyorum.. ölüm karşısında dahi ağlamak gereksiz geliyor.. kabullenmemek gibi birşey.. canım yandığında bile böğüre böğüre ağlamadım.. birkaç damla düşerse ne ala.. ağladığımda boğazım kuruyor, ne bileyim sesim bir süre sonra abdullah abi gibi çıkıyor..
duygusuzluk değil bu..
belki ağlamaya değer bir şey bulamamak..
Bakın ağlamak güzeldir.. Ağlamak, insanın insan olduğunun bir kanıtıdır..
ağlamak deyince yağmur gelir deli düşlerinin üzerine inen sağanak yağmur.....
Bir melek omzuna dokununca ağlarmış insan.Meleklerle pek aram yok anlaşılan:(
yıkar mı acaba gözyaşlarım bunca birikintiyi? ? ?
Ağlayayım mı
Ağlayayım mı devrilen yıllara
Göz yumdum sade bir kaç anıya
Utanma sıkılma benden mecburum
Olgunum anlarım derdinden yorgunum
Bazen utanıyorum sevgimden
Bazen korkuyorum ölümden
Neler geçer yar sözünden
Hüzün geçer gül yüzünden
Yalın kadar geçtim sevgiden
Her sevgi değildi böyle derinden
Önce heyecandan sonra yaşlılıktan
Titriyor titriyor titriyor ellerim
Ne olur kızma!
Genç değilim ki sevgilim...
böylesi sevdiğin için, bir kördüğüm oldu için...
ağlıyorsun için için...
demedimmi sana gönül...
sen istedin ben dinledim,senden ayrı olmaz dedim...
en sonunda bende sevdim...
şimdi beni kurtar gönül...
Ağlamayan gözler göremez...
Ağlamak; insanın kaybettiği bir şeyin üzüntüsü, pişman olacağı bir işi yapyığını anlamasının bir sonucudur. İnsan, üzüntüsünü en gerçek ağlayarak yaşar. Kötü bir yaşanmışlığın sebeplerini ve devamında neler olacağını en içten gerçekleriyle kavrar, belki de tedirgin olur ve üzüntüsü artar.Ne olursa olsun insanlar hayatlarının her döneminde ağlamaya mahkumdurlar...
öyle zamanlar olur ki acım kendime bile ait olmadığında dos acısıyla içim kan ağlar belki ama tek gözyaşı dökemem yanar gözlerim canım acır ama benim gözyaşlarım içime akar
bi yumruk takılır kalır gırtlağına ordan tekrar geri döner yüreğine..bi orda bi burda..bi türlü ulaşamaz gözyaşı kanallarına :)
fırtına sonrası gelen yağmur...
..ta basarisizim kolay aglayamam ama güzel aglarim agladigimda masumlugun zirvelerinde dolasirim bu yüzden cok sik cikamiyorum zirvelere...yükseklik korkum var muhtemelen sebeb bu :)
eyy hayat! ! ! ...senki yaptın yapacağını ne suçu varki kıçı kırık insan evladının...göz yaşı dediğin nedirki aksın bırak utanmazca...nedirki gözyaşı dediğin bre kahpe...yaptıkların kar yanına...çektiklerim kar yanıma,daha nekadar akar, nereye kadar bre kahpe...