Neden Yalnız Bana Kızarsınız?

Evet, evet neden ÖLÜM den çok bahsettiğim için yalnız bana kızarsınız?
Baksanıza şu ünlü şairler ne kadar çok bahsediyorlar “Ölüm”den

İlki, şairi azam Yahya Kemal Bayatlı’dan:

“Ülfet belalı şey, fakat uzlet sıkıntılı,
Bilmem nasıl geçirmeliyim son bir iki yılı?
İnsanlar anlaşıldı; cihanın da sırrı yok,
Kalsaydı tirkeşimde eğer tek bir altın ok,
En tatlı bir hayal için atmazdım ufkuma,
Dağılsın yakında gözlerim artık son uykuma.
“Yalnız duyan yaşar” sözü derler ki doğrudur,
“Yalnız duyan çeker” derim; en doğru söz budur.
Gördüm ve anladım yaşamak macerasını,
Bakiyse ruh eğer, dilemezdim bekasını.
Hulyası kalmayınca, hayatın ne zevki var.
Bitsin hayırlısı ile bu beyhude sonbahar!
Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi,
Müşkül odur ki ölmeden evvel ölür kişi.

Çok sevgili Nazım Hikmet ise bakınız ne diyor?

“Bizim avludan mı kalkacak cenazem?
Nasıl indireceksiniz beni üçüncü kattan?
Asansöre sığmaz tabut, merdivense daracık.
Belki avluda diz boyu güneş ve güvercinler olacak,
Belki ıslak asfaltı ile yağmur,
Ve avluda çöp bidonları duracak herzamanki gibi.”

Gelin bir de Necip Fazıl Kısakürek’i dinleyiniz:

“Sen nefesle göğsü boş, eli uzanmış yana;
Gözleri renkli bir cam, mıhlı ahşap tavana,
Sarkık dudaklarının ucunda bir çizgi var,
Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir an kadar.
Sarkık dudaklarında asılı titrek bir an,
Belli ki birden bire gitmiş çırpınmadan,
Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm,
Bana geldiği zaman böyle gelecek ölüm.”

Gene de bana kızmaya devam ediyorsanız, o zaman gelin siz bizlerin aksine, Cahit Sıtkı gibi şöyle söyleyiniz kendi kendinize

“Kapımı çalıp durma ölüm,
Her mihnet kabulüm, yeter ki gün eksilmesin penceremden”

Anlaştık mı şimdi? Artık çok kızmıyorsunuz bana değilmi?

NECDET ÇOBANLI
www.cobanli.org