Dostlar… Şairce seslenmeliyim
Acıları gül eyleyelim desem var mısınız?
Her karış toprağı çapalayarak güller dikelim
Ayıklayalım çakıllı dikenlerinden
Gelincikler tarlası gibi hasret
Kanamasın gözyaşı annelerin.
Mahal yok hiçbir tereddütte gelin!
Tüm şerlere kötülüğe inat gülümseyelim
Yeterlidir alt etmeye bir gülümseyiş
Şen eylemeye ağıtlarını acı poyraz yelinin
Ta uzaklardan değil sesleniş
Anadolu’nun bağrında pir-i velinin.
Şarkılarını dillere bal eyler rüzgâr
Kıskanır arılar bu tatlı şehveti varsın kıskansın!
Özünden emdiği çiçeklerine selama varsın
Eğilsin baş!
Dönsün etrafında semaha kırk defa
İncinmesin karıncanın inci beli…
Evrenin besmelesi coşkuyla çekilsin
Tek yakarışımız yüce şaha.
Sevgimizi çoğaltarak haykırdık mı ki sorgulamalarıma düşüyor
Irgalanmadı mı ulu çınarlar dallarından ilham dağıtarak
Düşürmediler mi toprağa gül yaprak
Yaz yağmurlarıyla beslenen ana yüreğimiz
Bilir misin şair…
Neden üşüyor?
Kayıt Tarihi : 5.7.2024 12:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!