Necla Polat Hasbutcu Şiirleri - Şair Nec ...

Necla Polat Hasbutcu


Yanıp tutuşuyorken
Ben baba özlemiyle
Çok uzaklardan bir ses
Tutu verdi eliyle

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu



Sığarım dediğin garip gönlümü
Ebedî aşkınla doldur Allah'ım
Dünyevi sevdalar sarmış ömrümü
Sahte çiçekleri soldur Allah'ım

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu



Tükettik ömürü, ecel buyursun
Fermanı inceden yazın, olur mu?
Nefis bu, gözünü toprak doyursun
Mezarı derince kazın, olur mu?

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu

Sığmaz dar gelir göğsüm
Çıkar yerinden Rabbim
Bilirim ki o ân da
Seni arzular kalbim.....

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu


Derinden düşünceler, sarıyor benliğimi
Tefekkür deryasinda, yüzerek gidiyorum
Bir şiire sığdırıp, hayatın günlüğünü
Kelimeyi, cümleye, dizerek gidiyorum...

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu




Beni burda sanma sılada yarım
Gurbete düşleri haller perişan
Bülbüllere, döndü ah ile zarım

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu

Sır nedir bilmeyen dil neye yarar
Ar nedir bilmeyen el neye yarar
Dur nedir bilmeyen yol neye yarar
Her can gülmeyince gün güzel olmaz..

Demini almayan çay neye yarar

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu



Karanlığa yer yok onun işinde
İlmin ışığıyla görür öğretmen
Küçük fidanların hepsi peşinde
Bir bir sularını verir öğretmen

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu


Ruh nedir diye sorma o Hakk katında sır’dır
Melek ruhani varlık o ışıktan bir Nur’dur
İblis ise cinlerden o ateşten bir kir’dir
İnsan denen varlığa akıl sır erilmiyor...

Devamını Oku
Necla Polat Hasbutcu



İnsan denen varlığın, uzundur tarihçesi
Her dili ayrı güzel, değişkendir lehçesi
İnsan olmak marifet, kalp dir, onun bahçesi
Ekilmeyen toprakta, güller bitmez sultanım...

Devamını Oku