Kağıt kalem olmasa dolmazdı boş yanımız
İlimin değerinden söz ettin öğretmenim
Her birimiz bir yerde kaybolmuştu yönümüz
Topladın bir sınıfta biz ettin öğretmenim
Mecnun değilim amma çölün ortasındayım
Dilim lâl, gönlüm suskun sessizim gece kadar
Yüreğim prangalı Leyla'nın yasındayım
Kader örmüş ağımı bir uçtan uca kadar...
Sevgiyle var oldu insan
Sevgidir her dilde lisan
Güzel sevmeyi bilirsen
Sevmek kula dert olur mu ?
Gönlüm; Madem sevmek, bu kadar güzel
Aşk gelince akıl, şaşıyor neden ?
Kalpler, sahibine değil mi özel ?
Çok zaman haddini aşıyor neden ?
Her gün böyle şiir okuyorsun sen
Nağme nağme gönle akıyorsun sen
Kimi zaman dertli kimi hüzünlü
Yorgun yürekleri yakıyorsun sen...
Böldüm şu canımı dördünen beşe
Yarım kaldım, yüzüm gülmedi benim
Anam, evlat eşe, bir de kardeşe
Elimden bir çare , gelmedi benim...
Sanma ki bu aşkın biter zamanı
Bırakıp gitsen de gözlerin kalır
Yanar yüreğimde tüter dumanı
Hayalin karşımda yüzlerin kalır
Hakikatten yana seçtim dilimi
Cahilce söylenen söze yenildim
Sabır küreğiyle açtım yolumu
Yokuşu tırmandım düze yenildim
Bilirim yüreğe kilit vurulmaz
Aşığa Halep'in yolu sorulmaz
Bir kuru söz ile gönle girilmez
Yazılanlar kalır, söz uçar gider...
-
İlknur Cuhadaroglu
Tüm Yorumlartüm siirler ıcten duygusal ve gercek hislere tercümanlık yapıyor yolun hep acık olsun canım arkadaşım