Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Herkes ister dünyada cennetini yaşamak..
Nasip değil herkese onu burada bulmak,
Bu dünya imtihandır, her zaman sıkıntı var.
En büyük vazifedir, zalim nefsle savaşmak.

Gönül istiyor elbet, her mevsim bahar olsun.

İnsanoğlu, melek, şeytan, gizlidir bak içinde.
Fark edemez göremezsin, bilinmez ne biçimde.
Sarp yokuşlar, yalçın dağlar, bataklık var önünde
Zalim nefis, baskı yapar, şer yolunu seçimde,

Akıl idrak malul olur, mantık vicdan felç düşer,

Gönül sevdanın pınarı,
Bilinmez ki gönül kime sevdalı,

Sevda nedir?
Sevgili kim?

İnsanoğlu garip mahlûk, anlaşılmaz işleri,
Kimi melek, kimi cani, kan emici dişleri,
Melekte O, şeytanda O, fıtratından bihaber,
Heran ayrı maske takar, bilinmez ki halleri.

Zayıf düşse, boyun büker, muhtaçtır merhamete,

Hayat bir perde, deva her derde,
Bilinmez nerde, sanki bir yalan.

Yaşayan insan, dertle boğuşan,
Varlıkta nişan, geriye kalan.

Yaşamak sensizlikse,
Yok ki bir değeri.

Ha varsın, ha yoksun,
yok olacaksan nedir yaşadıklarının ederi?

Gaflet sarhoşluğuyla, tembellik döşeğinde,
Uyanık kalmak zor iş, bu dünya beşiğinde,

Cehalet keser yolu, hayal başı döndürür,
Ummadığın bir anda, ecel seni öldürür.

SEVGİLİ PEYGAMBERİM

Aydınlandı gönüller, getirdiğin nurlar ile
Âlem kendini buldu, yeni baştan seninle.
Sen ki âleme rahmet, yaratıldın bilirim.
İlahi nurdan doğan, Sevgili Peygamberim.

Kimse bilmese de,
Seni, her halinle bilen,

Hücrelerine hayat,
Gözlerine fer veren,
Damarında kanı gezdirip,

Ağlamak bil çare değil, şükür ile gerek secde,
İnkâr isyan olur afet, iman deva cümle derde.
Gaflet basar cehl kör eder, bilemezsin hak nerede
Gelen gider, giden gelmez, ölüm kol gezer her yerde.

Uyanmak gerek uykudan, gelip çatmadan en son an,