Necati Ocakcı Şiirleri - Şair Necati Ocakcı

“Kimsesiz çocuklara ithafen”
Neden böyle derin- derin
Baktın bana, güzel çocuk?
Kalmak için,yok mu yerin?
Yaktın beni, güzel çocuk.

Talim- terbiyede, sınıfta kaldık
Yaz-boz tahtasını, geçti mübarek
“Onluk sistem” çöktü, “yüzlüğe” daldık
Puanlar notları, biçti mübarek.

“Kur sistemi’yle” tanıştık bir gün

Kılı kırk yarıp ta, inceden ince
Kanada telekler, ördün Allah’ım
Çamur’u karıp da, yoğurdun önce
Üfleyip kutsal can, verdin Allah’ım

Göğü, kandillerle süsleyip, dizdin

Antoloji dostum memiş
Şiirime, basit demiş
Kendisi de, şair imiş
Çömezlikten beriyim ben.

Mervan gelse, kem söz çürür

Yüzler güler; dudak, tebessüm eder
Yanaklar allanır, dost meclisinde
Kahkaha dorukta, üzüntü gider
Al yazma pullanır, dost meclisinde.

Muhabbet sofrası, kurulur hemen.

Gitmeyi kafana eğer koymuşsan
Uyur uykulardan kaldırmadan git!
“Yeter gayri! ” deyip, bana doymuşsan
“Boş ver! ” de, acıma, aldırmadan git!

Yeter artık, senden yıllarca çektim

Takıldım peşine, deli poyrazın
Serçe gibi tepti, taklalar attım
Temmuz ortasında, titredim yazın
Deryaları geçtim, derede battım.

Ufak taş fırlattım, dalga patladı

Bu gün ak’sa, yarın kara
Açılınca kanar yara
Atmaz isek, yüz bin nara
Düşman yurda dalabilir
Yarın çok geç olabilir.

Gözün kahverengi, saçın da kara
Servi boyun açtı, gönlümde yara
Gün olur da bir gün, düşersem dara
Yarama merhemi, sen ÇAL sevdiğim.

Seninle paydaş olmak, bir ömre değer

Doğduğum köylerde; bahar, yazların
Serin-serin esen, yeli değişmiş
Kudretten benli, güzel kızların
Nasır tutan eli, çili değişmiş.

Orda güneş; sabah, farklı doğardı