Necati Dikmen Şiirleri - Şair Necati Dikmen

Gözün mü görmez, gönlün mü çekmez,
Niçin benden böyle, kaçar durursun? ..
Duymaz mısın acı çığlıklarımı?
Anlamamış gibi bakar durursun...

Dinim mi değişik, dilim mi başka,

Bırak! ...
Bir köşesinde oturayım,
Boynu bükük kıvrılarak.
Zararım dokunmaz korkma!
Sahipsiz bir köle gibi,
Öksüz ve kimsesiz.

M.Ayhan Dikmen'e

Ağlama çocuk, ağlama
Büyüyeceksin sen de.
Geçecek bu çocukluk çağın,
Çırpınacaksın içinde,

Düşüncelerin,
Düşüncelerimin kolunda,
Güvertesinde geminin,
Söyleşilerimiz yan yana...
Şafağa uzanışını gecenin
Ve el sallayışını güneşe,

Papatya falına bakma sakın!
Ellerini yorma boşuna...
Rüzgar düşürmüşse yaprağın birisini,
Arzuladığın sözcük son yaprakla örtüşmez.
Nene lazım papatya falına bakma,
Enginlere bak...

Değilsek beraber yıllar sonunda,
Bir gün bir köşede karşılaşırsak,
Sen nine olmuşsan, ben de bir dede!
Göz göze gelmeden uzaklaşalım.

Ben aşkımı tutamam belki şahlanır.

Patinaj yapmasın duyguların,
Don tutmuş sevdalarda bile.
Rayda akan lokomotif olsun
Yüreğin...

Renkler sararmış, beyazlaşmış,

Gözümde tütmüyor artık bir anı,
Konağım vîrâne, bahçem tarümâr,
Düşmüşüm yollara, olup dîvâne
Tedâvül edilmez akçem târümâr.

Gönlümün postasına ne yolcular bindi ki
Kimi toy kimi üstâd kimi kara yılandı
Kiminin aşkı lügât kimi başa belâydı
Kimi terk edilmiş kimi terk etmiş
Öyle yolcu bindi ki el değmemiş taptaze
Kimi beni büyüledi yüreğim yandı

Bir öğlen sonuydu.
Gemi rıhtıma yanaştığında.
Parmaklarımız zincirin halkaları sanki,
Ellerimiz kavuştuğunda..
Ökçelerimizin sesi düet yapıyordu.
Her adım atışımızda.