Necati Çavdar Şiirleri - Şair Necati Çavdar

Bu gün görüş günü;
Ses gelir: Veliii.. Ziyaretçi var
Dost kardeş bir arada
Kalpler efil efil
Telden tele mendil sallar
Yürekten yüreği selamlar

Dostum Mehmet Akyol ve İÇAN ulularına ithaf...


Biliriz elbet, düşünenlerin:
Çok eskilerden;
Sokrateslerin, Eflatunların,

Kaldırımlar;
Çileyi, sevinci kaldırırlar
Sevini, sevileni buldururlar
Durana sorarlar, koşanı yorarlar
Yükünü çeker, sessizce
Kayda geçirirler, kendince

İnsan; buldum der, yine arar
Nefsim; kondum der, yine uçar
Gafil nefsim; aldım der, yine ister

İster; şeni nefsim, yine seçer
Ölçtüm der; az bulur yine biçer

Ağalar; ben yeniden geldim
Geldim de yandı yüreğim
Sılamı kor içinde gördüm
Eyvah otuz yılım boşa gitmiş

İçmiştim ezelden şarab

Israrla sesliyor...
”Bir çare “der gibi..
Koşuyoruz ama..
Elinde bir deri çanta,
Diğerinde naylon poşet..
Biri dışa yönelik, başkası..

Kimi aglar kimi daglar can olur
Can olur kimi aglar kimi saglar
Gönül kirar yürek yakar karalar
Gönülden candan sever de yar olur

Hakikaten baglanir da can olur

Sabah uyanan binlerce insan;
Af diye kalkar.
Analar yavrusunu af diye sallar
Bebekler; af diye uyur, af diye aglar.
Af ki; ümittir, yasama kadar,
Binlerce pisman göz, af diye bakar.

Tükenmez zannedip,
Kusagina kul oldu
Solmaz diye,
Bir dilberin etegine kul oldu
Gelmedi aklina ihtiyarlik,
Sözlerine gözlerine kul oldu

“Kuş’’atılıyor ana dilim
Yapılmıyor; konuşma, bilim
Türkçe gidiyor; yara, dilim
Birlik, dirlik olur; dilim, dilim