Ne yapayım,ruhum aç. Şiiri - Nurten Hıdı ...

“Ay bu kadın delirmiş.
Yok,yok kafayı yemiş.
Yaşına başına bakmamış,
Tabii bu işler ona yakışmamış.”

Her kafadan bir ses,
Herkesden bir yorum.
Sormuşum gibi fikirlerini,
Konuşur da konuşurlar.

Merak etmeyin canım.
Aklımı şaşırmadım.
Sadece ilk defa,
Yüreğimle adım attım.

Hem,
Mutluluğumu daha fazla erteleyemem.
Ne kadar zamanım kaldı,
Onu da bilemem.
Bol keseden dağıtacağım,
Yıllarım yok benim.
Gençliğim gitti gider.
Hadi konuşacağınıza, durdursanıza.

Ne yapayım,
Ben bütün gün evde oturup,
Örgü örüp, derdime yanamadım.
Altın günleri yapıp,
Pasta börekler yiyip,
Doksan kiloya ulaşamam.
Sonrada, sevdiğimi çıtırlara mı kaptırdım diye,
Paranoyak olamam.

Niye bunca tantana,
Ben tiyatroda rol aldım ya.
Sahnelerin tozunu yuttum ya.
O alkışlara umudumu bağladım ya.
İşi,gücü bırakıp,
Hayallerimin peşinden koştum ya.

Ama yılmayacağım.
Kimselere de aldırmayacağım.
Bununla da kalmayıp,
Yazım kurslarına katılacağım.
Kültür birikimim var benim
Bir o kadar da beyin çöplüğüm.
Görün bak,
Ne senaryolar yazacağım.

Tutmayın beni,,,
Zeten tutmuyor muydunuz.
Neyse canım,kararlıyım ben.
Kısacası, kendimi aşacağım.

Hatta, bekle beni üniversite
Bu yıl sınavlardayım.
İkinci üniversitemi,
Ama bu kez istediğim alanı,
Okuyacağım.

Delirdim mi bilmem ama,
Ben bundan sonra sadece,
Yıllarca aç bıraktığım,
Ruhumu doyuracağım.
Ne yapayım,
Zavallı ruhum,aç benim.