Ne Varlığn Ne De Yokluğun

NE VARLIĞIN NEDE YOKLUĞUN

Uzun zamandan sonra seni anlattım.
Ne çok olmuş sana susalı,
Ne çok olmuş seni unutalı
Yada unuttum sanalı.
Onca sene sen yerine,sensizlikle yaşayalı.
Çok olmuş seni anlatırken yaşamayalı.
Eskiden seni günlerime sığdıramazdım.
Şimdi ise iki kelimeyle özetlendin.
Okadar zaman,okadar yıl ve okadar duygu...
İki kelimeye sığabilirmiydi?
Sendin bu! ..
Başka hiç kimseye benzemeyen sen.
Gözün gözüme,sesin kulağıma deysiğinde
Kalbim havalanırdı gökyüzüne...
Sensizliğin bile heycanımı körüklerdi.
Seni,sensizliği ve sana dair herşeyi,
Paylaşırdım herkezle...
Kağıtlar dolar, mürekkepler biterdi.
Ama şimdi iki kelimeyle özetledim ömrümü...
Ben değilmiydim unutmaya çalışan?
Sen değilmiydin unutma mı isteyen?
Unutmak değil miydi kalbin en derinlerine gömmek?
Bende tam olarak öyle yaptım.
Peki neden hala sana dair her kelimede
Gömdüğüm yerden çıkıp;
Boğazıma düğümlenip,kalıyorsun oracıkta...
Hep unuttum diyorum,
'O' geçmişte kaldı...
Bunu söylerken bile
Gözümdeki iki damla yaşı sıkı sıkı tutuyorum.
Çok canım yanıyor
Hala çok camım yanıyor...
Ne geçmişte ne gelecekte
Dudaklarımda hiç tebessüm olmadın.
Hep içimde acı gözümde buğuydun.
Ne varlığın ne de yokluğun...
Tek bildiğim koca bi ömrü bitirdiğin...
09:11 23.09.2009