Ne Sanıyorsun Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

NE SANIYORSUN
Fanisin cihanda ömrün pek kısa
İnsan sen kendini ne sanıyorsun
Eksilmez üstünden musibet tasa
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

Hazan vurur rengin sararıp solar
Bedenine hicran , göze yaş dolar
Yıpranıp dökülür bir bir dokular
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

Hokkabazlık almış başın yürümüş
Nefret ocağında ömrün çürümüş
Gurur kibir bedenini bürümüş
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

Yüce hakkın dergâhına gelmezsin
Adilane hüküm nedir bilmezsin
İnat edip hak yoluna girmezin
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

Altmışa merdiven dayadı başın
Ağarmış başında saç sakal kaşın
Bir kere secdeye varmadı başın
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

Güvenip gösterme kuvvet gücünü
Gözü yaşlı koma anne bacını
Felek sinek ile alır öcünü
İnsan sen kendini ne sanıyorsun

İsmet der geçiyor zamanın çağın
Bir gün gelir tütmez olur ocağın
Dökülür yaprağın kuruyup bağın
İnsan sen kendini ne sanıyorsun