Ne ölü, Ne Diri Şiiri - Suskun Adam Zeynep

"Ne Ölü, Ne Diri"

Ben seni,
Yaradandan bir emanet gibi taşırım
Yaralı kalbimin kıyısında.

Uğurlayamıyorum seni kalbimden,
Unutma düşüncesi bile
Bugün yine bir köşede
Yalnız başıma
Hıçkırıklar içinde
Gözyaşlarına boğdu beni.

Gözlerim kan çanağına dönmüş,
Kime yalvaracağımı bilmeden
Bir çığlık gibi yardım dileniyorum.

Bir hatırayla başlıyor her şey,
Hayalinle devam ediyor,
Ve ben —
Seni severken buluyorum kendimi yeniden.

Bu sevdaya düşerken,
Göçüp giden aklımı geri getiremedim,
Kalbimi de seni unutmaya
İkna edemiyorum.

Velhasıl kelam üstadım,
Ne ölü sayılırım,
Ne diri…
Ne akıllıyım,
Ne de deli...
@dsız..
07 Ağustos 2025