Ne mi Şiiri - Hakan Pomakoğlu

ne mi istiyorum?!

dertsiz bir baş
sancısız bir yürek
aydınlık bir dünya
günahsız bir gelecek
en çok da seni istiyorum...

ne mi düşlüyorum?!

evvela gözlerini
gözlerinde yaşamak en dingin bir ânı
sonra tâ yüreğine
en ücra hücrelerine sızmayı
bu kez de felekten bir gece çalmayı düşlüyorum...

ne mi özlüyorum?!

eritip bir bütünlükte tüm zıtlıkları
en masum temennilerden
en şehvetli arzulara kadar
benliğinde benliğimi yok etmeyi
aynen seni bende yeşerttiğim gibi
sende dal budak salmayı özlüyorum...

ammâ...

ne mi görüyorum?!

hep o bilindik sahneleri
yangınlar sirenler feryatlar
kıpkızıl köpüren bir taşkın
sarhoş kusmuklarında boğulan aşkın
keskin çizgilerinde pusulanmış isyanı
sonuçta köhnemiş umutları
pıhtılaşmış yılgınlıkları görüyorum...

ne mi duyuyorum?!

kana susamış keskin homurtular
uçkur düşkünü laçka suratlarda
mide bulandıran pişkin sırıtışlar
maddiyatla maneviyat enkazında
kum gibi ufalanan bir yığın yürek
baş vurulan taşlarda aczin doruğunda
kırı-kırıverilen kemik kütürtüleri duyuyorum...

ne mi bekliyorum?!

pek fazla bir şey değil: Kıyamet!...

İstanbul, 1999