Ne Liman Kaldı Ne Vapur Nede Tren

Ben senin kimsede olmayan
Cihana değer özünü sevdim
O bir kelimeydi adım. sözünü sevdim
Sen söyledikçe ben ömrümü verdim

Sen gülüm dedin ben birtanem dedim
Senden sonra ne söyledim ne duyabildim
Dilim o sözlere küsecekmiş ne bilirdim
Sensizim büküldü boynum eğildim

İçinden çıkamadığım derin bakışını
Baktıkça tutulduğum gözlerini sevdim
Neler neler vardı dilinde
Duydukça yutkunduğum sözlerini sevdim

Bitmiyorki içimden geçenleri söyledim
Söz vermiştim ağlamak yok dedim
Halbuki gönlüme sıkı sıkı tembihledim
Beni bana unutturan gülüm seni özledim

Ne liman kaldı ne vapur nede tren
Ne gide bildim nede var gelen
Günlerce suskun beklediğim yerden
Çaresizce hesap sordum böyle kaderden
7-5-2011
Ferhan göymen