Ne Kadar İnsan Bu Devirde

Çingeneler içinde kalmış ahşap bir evde gibiyim
Ahırında sığırlar dolmuş bağrışların içinde
Değil ne söylediğinin farkında kimse
Yani ne konuştuğunun bir önemi yok
Nasıl biri olduğunun
Bir kazan kaynar, herkes kendi kepçesiyle dalar
Sorulmaz burda aç mısın, tok musun
Ceketim var ansızın kaçıp çıkmak için askıda
Dışarıda sarılı bir çit duruyor, perişan edecek karanlıkta
Bilmiyorum yolun nereye gittiğini
Rüyamda görüyorum atlarken çitten
Bazı gözlerin bakarken bana rüyamın bittiğini.

İnsan çıkartır cebinden arzuları
Tutkularını sayar
Olmayacak bir hayal için uykuya dalar
Görüyorum o yola düşmesini kendimin
Kişi dibini gördüğü suya atlar
Hesabı tutmuyor
Bu devrde hangi insanın ne kadar ettiğinin.