Seni pek çok şeye benzetebilirdim.
Bir istiridyenin incisine örneğin.
Ya da Ege’de bir günbatımına.
Öyle sıcak, öyle güzel, öyle eşsiz...
İnanan kalbimin tanrıya yakarışı.
Cennetimin en güzel kapısı.
Fidanlarımın can suyu.
‘’Sol Anahtarım! ‘’ diyebilirdim mesela,
Bilirsin dünyanın tüm o güzel şarkıları,
Sol anahtarı ile başlar.
Ama ben tuttum, seni anneme benzettim.
Affet beni dünyanın tüm iltifatlarını seremedim önüne.
Sadece sevdim, küçük bir çocuğun annesini sevdiği gibi.
Öyle çok, öyle sebepsiz.
Öyle işte.
Sorsalardı bana
‘’ Ne kadar seviyorsun onu? ‘’
Açardım kollarımı iki yana, havayı kucaklarcasına.
Ve derdim ki,
Bu kadar!
Kayıt Tarihi : 23.11.2020 16:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eray Bayındır](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/23/ne-kadar-63.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!