Ne Güzelsin Sen Şiiri - Ahmet Nazım

Belki sendeydi bütün kelimelerim.
Gözlerinin içindeki dünyaya hapsolmuş yaşıyordum belki.
Hayır hayır karşı koyamadığım şey ellerindi.
Ya da her kelimenin yeniden anlam kazandığı o dudaklardı belki.
Uzanıp tutamadığım o ellerin içinde ısınırken baktığım gözlerdi aşık olduğum şey.
Bu ceza mıydı yoksa?
Böyle bir yer miydi karanlıklar?
Ne o saçların yoksa demir parmaklıklar mı?
Yüreğimi örten şey sen miydin?

Bu sefer tarih atmadım.
Biliyorum çünkü bu kelimelerimin doğru kişiyi bulacağını.
Bizim için belli bir tarih olmamalı sevgilim.
Evet sevgilim...
Hayatımı ne kadar zorlaştırıyor olsam da
Kalbimin yıllardır senin varlığınla karşılaşmanın verdiği heyecana kanat çırptığını öğrendikten sonra karar verdim aşkımızın kanununu yazmaya.
Bilmiyorum yılların götürdüğü benden sana ne kaldı.
Sevgim.
Evet sevgilim.
Yarının bırakmadığı zamanlarda anladım seni.
O gün aşık oldum ben sana.
Siyah saçlarını o gün gördüm ben.
Ellerinin sıcaklığını muhafaza etmeye o yağmurlu günün ardından açan güneşin verdiği huzurda gökyüzünde seni ararken başladım.
Ne güzelsin sen.
Gülüşün ile doldurmuşsun bütün güneşleri.
O bakışlarındı gezegen denilen şey zaten.