Konuşuyor,
Konuştukça konuşuyor,
İçimdeki volkanları söndürmeye çalışıyorum …
Ama ne söylenecek söz bitiyor,
Ne de sönecek ateşler …
Öfkemi, sevgime havale ediyorum aşkım!
Ha öfke, ha sevgi, ne fark eder desene …
Aramızdaki farksızlık gibi …
Ben seviyorum,
Sen de …
Ben ölüyorum,
Ardından, sen de …
Hepimiz, öylesine seferberiz ki,
Ama tuhaf bir şeyler oluyor oralarda!
Anlayamıyorum!
Aynı senin gibi!
17/07/2002
Çarşamba
13:52
İzmit
feaxx.com
965
Kayıt Tarihi : 26.12.2012 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!