Ne deyim Şiiri - Veysel Şimşek

Evde aç çocuklar hanım tedirgin,
Babaysa kovulmuş işinden sürgün,
Hayat geçim telaş bitmez bu zor gün,
Yarınlar umutsuz düne ne deyim.

Yetin der yetmiyor asgari ücret,
Duysun dünya duysa olsada ibret,
bilmem ki nereye kadardır sabret,
Sefil beden çile cana ne deyim.

Ben severim adam gib adamı,
İşimiz aç kalmak harcımız bu mu,
Oturmuş karaya yürümez gemi,
Açılmaz yelkenler yöne ne deyim.

Sen patronu patron seni kıramaz,
Hal böyledir bir sonuca varamaz,
Hastadır kaptanı gemi yürümez,
Anla sen sözümü daha ne deyim.

Çıkardı altmışa emekli yaşı,
Bitmiştir iş gücü dökülmüş dişi,
Mezar taşı ilk emekli maaşı,
Gör acı halime sana ne deyim.

Gitmez başımızdan boran fırtına,
Yetmez yükle zamı halkın sırtına,
Aç kalmıştır açık ne ile örtüne
Hayır gelmez çıkmaz cana ne deyim

Veysel yok yalvarma yoktur yakarım,
Etmişim ille Allah yaka çekerim,
Hak isterim alın teri dökerim,
Pay çıkar sözümden daha ne deyim.