Ne Çay İçtim Şiiri - Kemal Berk

Ne Çay İçtim
Ne çay içtim, nede suyu ellerle
Ağız açıp sır vermedim yellere
Bulamadım yakın dostu güllerde
Yaban gülden dost olmuyor insana

Dertleri de çekiyorum dünyada
Her biride fırsat bekler sırada
Ben yatarken sırtım üstü toprak da
Yanaşmıyor dost dediğim acımda

İyi günde yakın olan güller de
Kara günde değer biçer kendine
El uzatsam kirim kalır elinde
Ak güllerim, morarıyor hemen de

Kimi zaman düştüm hayal peşine
Yaprak gibi daldan yere düşünce
Eğri yolu düzgün sandım kendimce
Eşim dostum laf dinlemez şimdide

Ben ağlarken, sen sırtını dönersen
Sen ağlarken, eller sana gülecek
Şu ciğerim köz olup da yanarken
Dostluk şimdi ebediyyen bitecek

Yok oldu hayaller hemen her gece
Yıllarca bilmedim, hepsi bir hece
Eğri yollar düzelmez mi hiç sizce
Kemal’ ermeyen dost olmaz bizlere