Ne Bilsin Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

Sevdayı anlatmak zor iş be hocam,
Sevdayı tatmamış diller ne bilsin.
Sevda, bir ebedi barış be hocam,
Ahdini tutmamış kullar ne bilsin.

Akşamın gölgesi inerken suya,
Gençliği kalıcı sanıp da güya,
Kibrine sığınıp, bir merhabaya
Tenezzül etmemiş güller ne bilsin.

Hasret çıkmazında dönüp deliye,
Derdini dökmemiş taşa, çalıya
Uykusuz geceler yar diye diye
Gurbete gitmemiş yollar ne bilsin.

Elleri titrerken yanmamış içi,
Boşuna ağartmış sakalı saçı,
Sevdayı bilmemek yılların suçu
Telveye yatmamış fallar ne bilsin.

Mayamda sevgi yok, dememek için,
Sevgiyi paylaşan bir emek için,
Bir tutam sevgiyi dilemek için
Dualar etmemiş eller ne bilsin.

Umut ile beslememiş bendini,
Ömrü boşa gitmiş, tutmaz andını,
Bir yar için bile bile kendini
Ateşe atmamış kollar ne bilsin.

Yeter, demez, hırs bürümüş gözünü,
Öte gitsin, şeytan görsün yüzünü,
İnsanlığın sancısını, özünü
Derdine katmamış teller ne bilsin.

İzleri silinmiş sevda yolundan,
Hiç tutmamış bir mazlumun elinden,
Sevda yağmurundan, dostluk selinden
Bir damla yutmamış çöller ne bilsin.

Hocam, sevda demek bir yürek işi,
Sevdikçe yücelir, sevilir kişi,
Yılmaz’ın bahçeye bu son gelişi
Bülbüller ötmemiş dallar ne bilsin.