Ne Bağ Kaldı Ne Bağban

Ne bağ kaldı ne bağban, bizi öğüttü zaman.
Sokaklar ıssız sanki sıkar bizi her mekân.
Ne mal kaldı ne ayal, uçtu gitti her makam.
Ne bağ kaldı ne bağban bizi öğüttü zaman.

Haneler harap şimdi umudumuz virane,
Sardı bizi kâbuslar, benliğimiz avare,
Elde olan nedir ki nem var gittiğim yere
Ne bağ kaldı ne bağban bizi öğüttü zaman.

Dünya denen menzilin anlık misafiriyiz.
Lakin rahmeti sonsuz bir Rabbin kullarıyız.
O sonsuz rahmetinden çok ki çok umutluyuz.
Ne bağ kaldı ne bağban bizi öğüttü zaman.

Atila Yalçınkaya