Nazmi Öner Şiirleri - Şair Nazmi Öner

Komşunun olacağına
Ormanın olsun.
Ormanda kalırsa
Gün gelir otunu yolarsın
Gün gelir eşek bağlarsın.
Komşunun olursa

Sen adını, adresini yitirdiğim
Umutsuz aşkımın alevleri sönmüş külü.
Birgün gelip bulursun beni yine
Dudaklarında, dudaklarımdan aldığın bir türkü.

Hüznüm canlanıp gözlerinde, gelirsin sen yine

GÖNEN’DE BİZ

Karasal iklimlerin
Bozkır bitkileri gibi
Anadolu kırsalının
Kuraklığını paylaştığımız;

Sahiplenmeye kalkışsa
Aklı ve bilimi yobaz;
Benim aydınım:
Vazgeçer akıldan, bilimden
Asla onlarla birlikte olmaz.

ÇİMENTO

Göğü burgaç, burgaç
delen kuleler
devasa köprüler
uçsuz tüneller

ÇOCUĞUNU ÇOK SEV

Çocuğunu çok sev
Çok ama çok sev çocuğunu
Ve sevdiğini göster.
Sevgi besler büyütür onu.

Çocuklara:
Beş yaşında mendil sattırıp
Yedi yaşında
Dilencilik yaptırıyoruz.

İlgimizi, sevgimizi esirgeyip

Uzanmış bir yerinde ellerimin
Ateşler bir kadının gözleri sigaramı
Parmaklarımın arasında yanar parmağı
Ve şimdi bir sigaradır ağzımda onun kadınlığı

“Hani nerde” desem “senin varlığın”

Rahmetli Ramazan Agam
Ölçüsüz, sınırsız
Dev gibi bir adamdı.
Gözünü budaktan
Sözünü dudaktan sakınmaz
Kötülük düşünmez

En ilkelinden en gelişmişine
İnsanoğlunun bugüne dek
Birbirine karşı yaptığı
Savaşların tümünde
Kazandığı zaferlerin
Toplam başarısı