Nazlı Nalçacı Şiirleri - Şair Nazlı Nalçacı

Ben Oldun

Yoksul umutlarım da
Sevgini katık ettim düşlerime...
Kurumuş çorak topraklara
Göz yaşlarımı ırmak....

Hanidir iki elim yüreğimin üstünde idi
Fırlayıp çıkmasın diye tutuyordum
Her sarsıntı,her debelenmede
Daha bir sıkı sarıyor, elimle tutuyordum.
Çünkü her fırtınadan sonra
Bir şeyleri alıp gidiyordu sam yelleri

Bebeğim
Sabah kalktığımda seni
Yanımda görmek
O güzel yanaklarından
Öpüp
Saçlarını koklamak

Bile

Aklıma gelenleri bile
Kağıda dökmekten utanıyorum
Utanıyorum böyle sessiz kalmaktan
Kanayan yaralara merhem olamamaktan

Nazom

Sonbaharı hiç sevememiştim
Senden önce...
Bana bitiklikleri hatırlatırdı...
Dökülen yapraklar, kaybolan çiçekler..

Gri gecelerde arındım her şeyden,
Eskisi gibi olumsuz değilim....
Kötü bakmıyorum , görmemek için.
Başka bir pencere açtım.
Kendime ve çevreme.
Bütün olumsuzlukları..

Oğlum

Temmuz otuz bir,ilk göz ağrım
Canımın içi, canımdan kopan
Hoşgeldin hayatıma...
Seninle anlam buldu gün

Selam geldi Harava'dan,Harşıt'tan
Kar yağarmış Elif,Elif geceden
Hasret kalmış yürek çalar inceden
Avni baba sen çok yaşa yüceden

Gümüşhane'm bugün gelin olmuştur

Akşam iniyor,kar yağıyor
Yavaş yavaş.
Gece ve kar kapıyor,
Kötüleri, kötülükleri.
Oysa bir gün
Eşittir bir ömür

Boş

Yaradan bilir işini
Boş yere yormam dilimi
Davul bile dengi dengine..
Gülerim komik haline..